چاقی و درمان

چاقی و اضافه وزن

۸ عامل اصلی چاقی و راه‌های موثر برای حفظ سلامتی و تناسب اندام

مقدمه:
سازمان جهانی بهداشت (WHO) به عنوان مهمترین نهاد جهانی در زمینه سلامت و بهداشت، آمار نگران‌کننده‌ای درباره نرخ اضافه وزن و چاقی در جوانع مختلف منتشر کرده است، که بیانگر تهدیدات جدی در رابطه با ایجاد زمینه ی ابتلا به بیماری های مرتبط با چاقی در سطح جهانی است. در این مقاله، ما به تحلیل علل اصلی چاقی پرداخته و راه‌هایی که برای پیشگیری از آن وجود دارد را معرفی خواهیم کرد.

آمارهای هشداردهنده سازمان جهانی بهداشت درباره علت چاقی:

سازمان جهانی بهداشت (WHO) به تازگی آمارهایی نگران‌کننده منتشر کرده است که نشان می‌دهد اضافه وزن و چاقی به سرعت در جهان در حال افزایش است. برخی از این آمارها عبارتند از:

۱٫ افزایش چاقی: از سال ۱۹۷۵ تاکنون، انتشار چاقی در سطح جهانی تقریباً سه برابر شده است.

۲٫ بیش از ۱.۹ میلیارد نفر: در سال ۲۰۱۶، بیش از ۱.۹ میلیارد نفر از بزرگسالان (بالای ۱۸ سال) دارای اضافه وزن بودند و بیش از ۶۵۰ میلیون نفر از این تعداد چاق بودند.

۳٫ انتشار در بین بزرگسالان: در سال ۲۰۱۶، ۳۹٪ بزرگسالان بالای ۱۸ سال اضافه وزن داشتند و ۱۳٪ از آن‌ها چاق بودند.

۴٫ کودکان و نوجوانان: در سال ۲۰۱۹، ۳۸ میلیون کودک زیر ۵ سال اضافه وزن یا چاقی داشتند و بیش از ۳۴۰ میلیون کودک و نوجوان ۵ تا ۱۹ ساله در سال ۲۰۱۶ از اضافه وزن یا چاقی رنج می‌بردند.

اسلیو و بای پس معده درمان چاقی

 

اهمیت پیشگیری و درمان:

این مسئله به معنای واقعی کلمه یک چالش جهانی است که نه تنها قابل درمان است، بلکه از طریق پیشگیری نیز می‌تواند کنترل شود.

فهرست موضوعی:
۱٫ ۸ علت اصلی چاقی در انسان‌ها
۲٫ راه‌های درمان چاقی
۳٫ راه‌هایی برای پیشگیری از چاقی

بایپس معده و چاقی

۸ علت اصلی چاقی:

قبل از اینکه به دنبال تشخیص علل و عوامل زمینه‌ای اضافه وزن باشیم، مناسب است که ابتدا تعریف دقیق و علمی از چاقی را ارائه دهیم.

“چاقی به معنای تجمع غیرطبیعی یا بیش از حد بافت چربی در یک یا چند بخش مختلف بدن یا تجمع یکدست آن زیر پوست تعریف می‌شود که ممکن است سلامت را به خطر بی‌اندازد.”

“هر گاه مقدار محاسبه‌شده‌ی شاخص توده بدنی (BMI) فردی در بازه‌ی ۲۵ تا ۲۹.۹ باشد، او دارای اضافه وزن است، و در صورتی که این مقدار بین ۳۰ تا ۳۴.۹ باشد، او چاق محسوب می‌شود. اگر عدد بیش از ۳۵ باشد، این نشانه‌دهنده‌ی چاقی مفرط و پاتولوژیک است.”

چاقی نتیجه‌ای از ترکیب چندین عامل می‌باشد که می‌توانند باعث افزایش شاخص توده بدنی (BMI) به بالای ۳۰ شوند. سوال اینجاست که چرا باید این عوامل را شناسایی کنیم و این شناخت چگونه به ما در درمان و پیشگیری از چاقی کمک می‌کند.

تغذیه بعد از اسلیو و بای پس کلاسیک معده و چاقی

جواب این سوال این است که تشخیص دقیق علت اصلی چاقی، مهمترین واژه در موفقیت در ترکیبات درمان یا پیشگیری از افزایش وزن مفرط است. به طور کلی، افرادی که به دنبال کاهش وزن و حفظ لاغری هستند، باید در ابتدا با عوامل و اساس چاق شدن خود آشنا شوند.

به عنوان مثال، اگر بدانیم که رفتارها و سبک زندگی اشخاص باعث اضافه وزن آن‌ها شده است، می‌توانیم با ایجاد تغییرات مثبت در این عادات و سبک زندگی، به درمان اضافه وزن و چاقی آن‌ها کمک کنیم.

همچنین، اگر علت اصلی چاقی فرد، مسائل ژنتیکی یا بیماری باشد و وزن فرد به دلیل این عوامل به شدت افزایش یافته و به آسانی قابل کنترل نباشد، ممکن است راه‌حل‌های جراحی لاغری مانند متداول‌ترین آن‌ها مانند اسلیو معده، بای‌پس معده و … به عنوان راه‌حل‌های مناسب در نظر گرفته شوند.

8 علت چاقی!اسلیو و بای پس درمان چاقی

چاقی یک عارضه ی چند عاملی است!

چاقی یک مسئله پیچیده است که از ترکیب عوامل مختلف به وجود می‌آید. در اینجا هشت عامل اصلی که به چاقی انسان‌ها می‌انجامد، مورد بررسی قرار می‌گیرد:

۱٫ تغذیه نامناسب: مصرف زیاد کالری و مواد غذایی پرکالری باعث اضافه وزن می‌شود. ترکیبی از غذاهای با انرژی زیاد و فقدان تنوع در رژیم غذایی می‌تواند عامل چاقی باشد.

۲٫ فعالیت بدنی کم: سبک زندگی شامل بی تحرک و عدم مشارکت در فعالیت‌های ورزشی موجب کاهش میزان سوزاندن کالری و در نتیجه افزایش وزن می‌شود.

۳٫ ژنتیک: عوامل ژنتیکی نقش مهمی در چاقی ایفا می‌کنند. اگر پدر و مادر چاق باشند، احتمال چاق شدن فرزندان آنها نیز بالا می‌رود.

۴٫ فشار روانی: استرس و اضطراب ها می‌توانند به طیفی از تغییرات در رفتار تغذیه‌ای منجر شوند و انسان‌ها را به مصرف مواد غذایی با میزان کالری بالا ترغیب کنند.
۵٫ استفاده بیش از حد از مواد غذایی با قند مصنوعی می تواند عاملی مهم در افزایش وزن افراد باشد.

بی خواب و چاقی

۶٫ کم‌خوابی: کمبود خواب باعث افزایش هورمون‌های تحریک اشتها و زیاده روی در تغذیه افراد شود که منجر به اضافه وزن و چاقی می شود.
۷٫ بیماری‌های مزمن: برخی بیماری‌ها مانند کم کاری تیروئید یا مشکلاتی که محدودیت حرکتی برای افراد ایجاد می کنند می توانند باعث افزایش وزن شوند.

۸٫شکل و سبک زندگی: ‌امروزه شغل، سبک زندگی و دغدغه هایی که به انسان‌ها فرصت کافی برای ورزش و دسترسی به مواد غذایی سالم را نمی‌دهند، می‌توانند به چاقی انجامند.

 

راه‌های درمان چاقی:

درمان چاقی یک فرآیند چالشی است که نیازمند تغییرات در رفتارهای تغذیه‌ای و ورزشی است. برخی راه‌های موثر برای درمان چاقی عبارتند از:

۱٫ مشاوره تغذیه: مشاوره با متخصص به افراد کمک می‌کند تا رژیم غذایی مناسب و تعادلی را انتخاب کنند و درک درستی نسبت به نیاز های اساسی بدن خود داشته باشند.

۲٫ فعالیت ورزشی: افزایش فعالیت بدنی و ورزش به کاهش وزن و بهبود سلامتی کمک می‌کند. به این صورت انرژی حاصل از مواد غذایی مصرف شده طی فعالیت های ورزشی صرف فرآیند عضله سازی و چربی سوزی بیشتر می شود.

۳٫ رفتار درمانی: برنامه‌های رفتار درمانی می‌توانند به افراد کمک کنند تا با عوامل روانی مرتبط با پرخوری عصبی و استرس و اضطراب که باعث ایجاد تغییرات در هورمون های مربوط به متابولیسم و اشتها می شود مقابله کنند.

۴٫ داروها: در برخی موارد، استفاده از داروها به افراد کمک می‌کند تا وزن خود را کاهش دهند. این داروها می توانند از طریق کنترل پیام عصبی گرسنگی، افزایش متابولیسم و چربی سوزی باعث کاهش وزن افراد بشود.
۵.جراحی کاهش وزن نظیر اسلیو و بای پس معده از راه های قطعی درمان چاقی در افرادی که کاندیدای مناسب آن باشند می باشد.

اسلیو و بای پس معده درما چاقی تهران

راه‌های پیشگیری از چاقی:

برای جلوگیری از اضافه وزن زیاد نیز می‌توان به این راه‌ها روی آورد:

۱٫ رژیم تغذیه‌ای سالم: مصرف مواد غذایی با ارزش کالری مناسب و تنوع در رژیم غذایی می‌تواند از افزایش وزن جلوگیری کند.

۲٫ فعالیت بدنی: حفظ یک سبک زندگی فعال و ورزش منظم می‌تواند به کنترل وزن و بهبود سلامتی کمک کند.

۳٫ تدابیر روانی: مدیریت استرس و اضطراب به کنترل اشتها و جلوگیری از انباشت وزن کمک می‌کند.

۴٫ آموزش به کودکان: آموزش به کودکان و نوجوانان در مورد تغذیه سالم و فعالیت بدنی از دوران کودکی می‌تواند از نهادینه شدن سبک تغذیه و زندگی اشتباه
در کودکان و نوجوانان جلوگیری کند.

آیا انجام جراحی چاقی یک راه حل بدون بازگشت برای درمان چاقی است؟

بله! جراحی چاقی یک راه حل برای درمان قطعی و بدون بازگشت چاقی است! انجام اسلیو و بای پس معده به روش لاپاروسکوپی و کم تهاجم باعث شده تا ریسک و خطر انجام جراحی به خاطر عدم وجود برش های گسترده و خونریزی شدید، بسیار بسیار کم تر از ابتلا به بیماری چاقی باشد.

چاقی مجدد بعد اسلیو معده
جراحی لاغری چطوری انجام می شود؟

جراحی لاغری به روش‌های مختلفی انجام می‌شود، از جمله جراحی اسلیو (Sleeve Gastrectomy) و جراحی بای‌پس معده (Gastric Bypass)، که هر دو به عنوان راه‌حل‌های درمانی برای کاهش وزن در افراد مبتلا به چاقی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دو روش تا حد زیادی موفقیت‌آمیز بوده و مزایا و معایب خود را دارند. در ادامه به توضیح این دو روش جراحی به صورت کامل می‌پردازیم و همچنین دلایلی که جراحی لاپاروسکوپی در مقایسه با روش‌های باز جراحی، مانند جراحی سنتی، دارای نقاهت و ریسک کمتری است را بررسی می‌کنیم.

۱٫ اسلیو معده (Sleeve Gastrectomy):

– روند عمل: در این جراحی، بخش بزرگی از معده برش و حذف می‌شود. این باعث کاهش حجم معده و به تبع آن، کاهش اشتها و مصرف غذا توسط بیمار می‌شود.
– مزایا: این روش کمترین مقدار جراحی و تغییر در مسیر طبیعی معده را در بر دارد. بدون تغییر در مسیر روده‌ها، میکروبیوم گوارشی سالم تر حفظ می‌شود.
– نقاهت: بیماران معمولاً پس از این جراحی به سرعت به وضعیت خود برمی‌گردند. بسته به پیشرفت هر بیمار، زمان نقاهت ممکن است متغیر باشد. معمولا به صورت میانگین نقاهت این عمل ۳ روز می باشد.

۲٫ بای‌پس معده (Gastric Bypass):

– روند عمل: در این جراحی، بخش کوچکی از معده ایجاد می‌شود و به روده کوچک متصل می‌شود. این باعث می‌شود که مصرف غذا کمتری صورت گیرد و اجتناب از بعضی نوع‌های غذاها ضروری شود.
– مزایا: این روش معمولاً به نتایج قوی‌تری در کاهش وزن و کنترل بیماری‌های مزمن، مانند دیابت نوع ۲، منجر می‌شود.
– نقاهت: بیماران بای‌پس معده به مدت طولانی‌تری نیاز به نقاهت دارند و باید دقت ویژه‌تری به مصرف مکمل‌های ویتامینی و معدنی داشته باشند.

جراحی لاپاروسکوپی و مزایا:

جراحی لاپاروسکوپی، یک روش جراحی مینیمالیستی است که از لاپاروسکوپ ها به عنوان ابزار اصلی استفاده می‌کند. این روش دارای مزایا زیادی است:

– جراحی لاپاروسکوپی: از آنجایی که برش‌های کوچکی بر روی بدن بیمار ایجاد می‌شود و تجهیزات لاپاروسکوپی از طریق این برش‌ها (۳ و ۵ سانتی) وارد می‌شوند، این جراحی به عنوان جراحی لاپاروسکوپی شناخته می‌شود. این موضوع باعث کاهش علائم پس از جراحی و بهبود سریع‌تر بیمار می‌شود.

– ریسک کمتر و نقاهت کوتاهتر: از آنجایی که برش‌ها کوچک‌تر است و بدون نیاز به برش بزرگ در شکم انجام می‌شود، خطرات و علائم مربوط به عمل جراحی کمتری دارد. بنابراین، نقاهت نیز کوتاه‌تر خواهد بود.

به طور کلی، جراحی لاپاروسکوپی یک روش پیشرفته و موثر در درمان چاقی است که به عنوان یک راه‌حل درمانی قطعی و با ریسک کمتر نسبت به روش‌های باز جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما انتخاب بهترین روش بایستی با پزشک متخصص و بر اساس شرایط و نیازهای فرد مشخص شود.

خلاصه:
اضافه وزن یک چالش جهانی در زمینه سلامت است که نه تنها به مشکلات جسمی بلکه به مشکلات روانی نیز منجر می‌شود. با توجه به آمارهای نگران‌کننده از انتشار چاقی در جهان، پیشگیری و مدیریت آن از اهمیت بسیاری برخوردار است. این مقاله به بررسی علل، درمان‌ها و راه‌های پیشگیری از چاقی پرداخته و سعی دارد افراد را به انتخاب راه‌های سالم برای حفظ وزن و سلامتی شان تشویق کند.

اسلیو درمان چاقی است

Obesity

۱۷ دلیل که باعث عدم کاهش وزن شما می شود!

دلایلی که مانع از کاهش وزن می شوند و راه‌های مقابله با آن!

چالش‌های عدم کاهش وزن و راه‌حل‌ها!

چرا لاغر نمی‌شویم؟ دلایلی که ممکن است باعث عدم کاهش وزن شود، گاهی پیچیده‌تر از یک از آن است که به راحتی آن را شناسایی و رفع کنیم. در این مقاله تعدادی از مهم ترین آن ها را بررسی می کنیم.

۱. افزایش تعداد وعده‌های غذایی با حجم زیاد:

از بین مهمترین دلایل عدم کاهش وزن، خوردن مقدار زیادی غذا در هر وعده است. مصرف بیش از حد غذا باعث اضافه وزن می‌شود. بهتر است وعده‌های غذایی را به تعداد کمتری تقسیم کنید و اندازه‌های مناسبی از غذا مصرف کنید.

اسلیو و کاهش وزن در تهران - دلایل لاغر نشدن بعد اسلیو و بای پس

 

 

۲. ریزه خواری ناسالم ممکن است شما را دچار اشتباه کند!

بسیاری از افراد بعد از اینکه تصمیم به کاهش وزن از طریق رژیم غذایی، ورزش و عمل جراحی چاقی به روش اسلیو و بایپس معده می کنند، با تغذیه پراکنده ( در اصطلاح عام نوک زدن ) می توانند دچار اشتباه شوند. وقتی این افراد خود را در کاهش وزن نا توان می بینند، اغلب جملاتی شبیه “من آب هم می خورم چاق می شم” یا “من اصلا چیزی نمیخورم ولی نمیدونم چرا وزنم کم نمیشه” را به کار می برند. تغذیه ی پراکنده باعث می شود تا ذهن افراد نسبت به مواد غذایی مصرفی دچار اشتباه شود و افراد صورت مسئله را اشتباه متوجه شوند! بهترین راه حل این است که فرد تمام مواد غذایی مصرفی طی ۳ روز را یادداشت کند. تا واقع بینانه علت عدم کاهش وزن خود را بررسی کند.

۳. حذف کامل صبحانه:

از حذف کردن وعده صبحانه خودداری کنید؛ زیرا این کار باعث افزایش گرسنگی و مصرف بیش از حد در وعده‌های بعدی می‌شود. صبحانه‌ای پرفیبر و پروتئین می‌تواند در بازه های زمانی طولانی‌تر سیری شما را حفظ کند.

دلایل لاغر نشدن بعد اسلیو و بای پس

 

۴. ایستاده غذا خوردن:

بهتر است به میزان مناسب و در هنگام‌های مشخصی غذا بخورید تا جلوی بی‌حوصلگی در خوردن و افزایش مصرف غذا را بگیرید. ایستاده غذا خوردن به صورت روانی می تواند باعث مصرف غذای بیشتر بشود. اغلب ذهن ما ریزه خواری و غذا خوردن عجله ای را جزء وعده های غذایی به حساب نمی آورد.

۵. گرسنگی طولانی مدت:

از گشنگی‌کشیدن خودداری کنید، زیرا در این صورت در وعده ی بعدی، بدون عذاب وجدان اجازه ی زیاده روی در مصرف مواد غذایی را به خود می دهید.مصرف بیش از حد در وعده‌های بعدی می‌تواند باعث افزایش وزن شود. به‌جای آن، وعده‌های کوچک غذایی سالم و کم کالری را در بازه‌های مناسب برنامه ریزی کنید.

 

۶. نداشتن خواب کافی:

کمبود خواب می‌تواند باعث افزایش هورمون‌های مسئول احساس گرسنگی و ذخیره‌سازی چربی شود. به‌همین دلیل، توصیه می‌شود حداقل ۷ ساعت خواب در شبانه‌روز داشته باشید.

بی خوابی و چاقی - اسلیو معده درمان چاقی۷. استرس و اضطراب:

استرس و اضطراب باعث تغییر در سطح هورمون‌های بدن می‌شود که ممکن است به افزایش وزن منجر شود. ترفندهای مدیریت استرس را یاد بگیرید و به خود اجازه استراحت کافی بدهید.
استرس و اضطراب می‌توانند باعث افزایش وزن شوند به دلیل تأثیراتی که بر عملکرد بدن و الگوهای غذایی دارند. این امر به دو روش ممکن است اتفاق بیفتد:

۱٫ افزایش مصرف کالری: در برخی افراد، استرس و اضطراب می‌توانند به افزایش تمایل به خوردن غذاهای پر کالری، چرب و شیرین منجر شوند. این به عنوان “خوردن اضطراری” شناخته می‌شود که ممکن است به مصرف اضافی کالری و افزایش وزن منجر شود.

۲٫ تأثیر بر هورمون‌ها: استرس و اضطراب می‌توانند تأثیرات مستقیم بر برخی هورمون‌ها داشته باشند که در کنترل اشتها، متابولیسم و توده چربی بدن نقش دارند. به عنوان مثال، هورمون کورتیزول که در شرایط استرسی افزایش می‌یابد، می‌تواند تغییراتی در سیستم ایمنی بدن ایجاد کند و به تجمع چربی در ناحیه شکم و دیگر نقاط بدن کمک کند.

همچنین، استرس ممکن است باعث تغییر الگوی خواب شود که این نیز می‌تواند تأثیر مستقیم بر کاهش وزن داشته باشد. خواب کمتر می‌تواند باعث افزایش احساس گرسنگی و کمبود انرژی شود که در نتیجه، فرد ممکن است بیشتر غذا بخورد و به کاهش وزن کمک نکند.

در کل، استرس و اضطراب می‌توانند اثرات منفی بر الگوی غذایی و هورمون‌های بدن داشته باشند که به افزایش وزن منجر شوند. مدیریت استرس و اضطراب و اتخاذ روش‌های موثر برای مقابله با آنها می‌تواند به حفظ و کاهش وزن بهتر کمک کند.

کم تحرکی و بازگشت وزن بعد از اسلیو - دلایل عدم کاهش وزن

۸. کم‌تحرکی:

فعالیت بدنی می‌تواند به کاهش وزن کمک کند؛ بنابراین، سعی کنید به فعالیت ورزشی منظم بپردازید و از نشستن طولانی‌مدت جلوگیری کنید.

۹.مشکلات تیروئیدی:

اختلالات در عملکرد تیروئید می‌توانند باعث کاهش یا افزایش وزن شوند. در صورت مشکلات تیروئیدی، به پزشک مراجعه کنید و درمان مناسب را انجام دهید.
مشکلات تیروئیدی می‌توانند تأثیرات مهمی بر روند کاهش وزن داشته باشند. هورمون‌های تیروئید نقش مهمی در کنترل سطح انرژی بدن (متابولیسم) دارند. اگر این غده به خوبی کار نکند و میزان هورمون‌های تیروئید کم یا زیاد باشد، ممکن است تأثیرات زیر را بر روی کاهش وزن داشته باشد:

۱٫ کاهش سرعت متابولیسم: کاهش فعالیت تیروئید می‌تواند باعث کاهش سرعت متابولیسم بدن شود. این به این معناست که بدن کمتر کالری مصرف می‌کند و به عبارت دیگر، سوخت چربی‌ها و کاهش وزن به کمی دشوارتر می‌شود.

۲٫ افزایش احساس خستگی: مشکلات تیروئیدی ممکن است باعث احساس خستگی و کاهش انرژی در فرد شود. این امر می‌تواند باعث کاهش تمایل به فعالیت و ورزش شود که به نوبه خود می‌تواند تأثیر منفی بر روند کاهش وزن داشته باشد.

استپ وزنی بعد از اسلیو معده - تیروئید کم کار - دلایل عدم کاهش وزن

۳٫ تنظیم نامناسب اشتها: اختلالات تیروئید می‌توانند باعث تنظیم نامناسب اشتها شوند. افراد ممکن است احساس گرسنگی زیاد یا بی‌اشتهایی ناشی از مشکلات تیروئیدی داشته باشند که این امر می‌تواند به الگوی غذایی نامناسب و افزایش وزن منجر شود.

۴٫ اثرات بر روی هورمون‌های دیگر: تیروئید همچنین تأثیر بر روی سیستم هورمونی بدن دارد. تغییرات در سطح هورمون‌های دیگر نیز می‌تواند تأثیر مستقیم بر روند کاهش وزن داشته باشد.

در نتیجه، مشکلات تیروئیدی می‌توانند باعث کاهش سرعت متابولیسم، افزایش احساس خستگی، تنظیم نامناسب اشتها و تأثیر بر هورمون‌های دیگر شوند که همگی این عوامل می‌توانند موانعی در روند کاهش وزن ایجاد کنند.

چاقی و مصرف دارو - دلایل عدم کاهش وزن

۱۰.مصرف داروها:
مصرف برخی داروها ممکن است باعث افزایش وزن شود. این دارو می توانند شامل:

۱.برخی داروهای درمان دیابت: بعضی از داروهای مصرفی برای کنترل قند خون می‌توانند اثرات جانبی افزایش وزن داشته باشند.

۲.کورتیکو استروئیدها: این داروها معمولاً برای کنترل التهاب‌ها و علائم التهابی در بدن استفاده می‌شوند، اما ممکن است افزایش وزن را نیز به دنبال داشته باشند.

۳.برخی داروهای ضد افسردگی مانند پروزاک (Prozac) و زولافت (Zoloft): برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند تأثیرات جانبی افزایش وزن داشته باشند.

۴.داروهای بتا بلاکر (Beta-Blockers) برای فشار خون بالا: این داروها نیز ممکن است باعث افزایش وزن شوند.

۵.برخی داروهای روان‌پریشی (antipsychotics) و آنتی کانوالسانت‌ها (anticonvulsants): برخی از این داروها نیز می‌توانند تأثیرات جانبی افزایش وزن داشته باشند.

۱۱. تأثیر نوشیدنی‌ها با شیرین کننده مصنوعی بر روی روند وزن:
نوشیدنی‌های قندی، چاق‌کننده‌ترین مواد غذایی هستند که مصرف آنها می‌تواند عاملی برای عدم کاهش وزن شما باشد. این نوشیدنی ها به دلیل حجم کمی که اشغال می کنند، می توانند فرد را در روند کاهش وزن با مشکل مواجه کنند. آبمیوه‌ها نیز دارای مقدار زیادی قند هستند و نباید به‌طور نامحدود مصرف شوند.

۱۲.اهمیت نوشیدن آب کافی:
نوشیدن مقدار کافی آب برای کاهش وزن بسیار مفید است. مطالعات نشان داده‌اند که نوشیدن ۳۰۰ سی سی آب نیم ساعت قبل از هر وعده غذایی، میزان کاهش وزن را در افراد بیشتر می‌کند. همچنین نوشیدن آب در طول روز می‌تواند میزان چربی‌سوزی را افزایش دهد.

۱۳.نوشیدن بیش از حد الکل:
نوشیدنی‌های الکلی دارای کالری بسیار بالایی هستند و مصرف بیش از حد آن‌ها می‌تواند باعث افزایش وزن شود.

۱۴.تغذیه مناسب قبل و بعد از فعالیت های ورزشی:
ورزش کردن با معده خالی ممکن است به‌جای چربی‌سوزی، باعث سوزاندن عضله‌ها شود. علاوه بر آن در صورتی که فعالیت ورزشی بدون بارگیری مناسب مواد غذایی انجام شود، در انتهای فعالیت ورزشی به دلیل ضعف و کاهش سطح قند خون، اغلب افراد با پرخوری غیر قابل کنترل کالری مصرفی طی فعالیت ورزشی را جبران می کنند. برای بهترین نتیجه، برنامه ریزی برای تغذیه مناسب قبل و بعد از ورزش بسیار با اهمیت است.

۱۵.فعالیت ورزشی نباید باعث شود شما مجوز پرخوری را به خود بدهید:
گاهی افراد به دلیل اینکه فعالیت ورزشی دارند، مجوز پرخوری را به خود می دهند. این موضوع از لحاظ روانی بیشتر از حالت عادی، روی پرخوری افراد تاثیر دارد. بسیاری از افراد که اضافه وزن دارند، در صورتی که وعده ی غذایی مفصلی را مصرف کنند، دچار عذاب وجدان می شوند. ورزش کردن در بعضی موارد، به فرد اجازه می دهد بدون عذاب وجدان و نگرانی با این توجیه که “ورزش می کنم!” مجوز زیاده روی در مصرف کالری های اضافی را می دهد. این موضوع باعث اختلال در روند کاهش وزن و دلسردی نسب به ورزش و رژیم غذایی می شود. خوردن غذاهای سالم و مغذی قبل و بعد از ورزش بهترین راه برای دستیابی به هدف کاهش وزن است.

۱۶.اهمیت ویتامین D برای چربی‌سوزی:
تأثیر مصرف ویتامین D بر کاهش وزن یک موضوع جالب است که مورد مطالعه و تحقیقات علمی قرار گرفته است. اگرچه مصرف ویتامین D به تنهایی نمی‌تواند تنها عامل کاهش وزن باشد، اما نقش مهمی در فرآیند چربی‌سوزی و کاهش وزن ایفا می‌کند.

ویتامین D و چربی‌سوزی:
ویتامین D به‌طور معمول توسط پوست ما تحت تأثیر اشعه ماورای بنفش آفتاب تولید می‌شود. همچنین، این ویتامین از طریق مصرف مواد غذایی غنی از آن نیز قابل تأمین است. ویتامین D در بدن به هورمون تبدیل می‌شود و نقش مهمی در تنظیم متابولیسم، کارکرد عضلات، جذب کلسیم و رشد استخوان‌ها دارد.

تحقیقات نشان داده است که ویتامین D می‌تواند بر روی سلول‌های چربی‌سوزی (آدیپوسیت) تأثیرگذار باشد.

تاثیر مصرف ویتامین D بر هورمون ها

این ویتامین باعث افزایش هورمون‌های مسئول از جمله هورمون کلسیتریول (Calcitriol) می‌شود که در فرآیند چربی‌سوزی و کنترل وزن دخیل است. هورمون کلسیتریول با تنظیم عملکرد ژن‌ها و پروتئین‌های مرتبط با متابولیسم و چربی‌سوزی، به تنظیم میزان چربی در بدن کمک می‌کند.

همچنین، ویتامین D تأثیرگذار بر سلول‌های چربی می‌شود تا از نگهداری و ذخیره‌سازی چربی در بدن جلوگیری کند و در عوض، به تبدیل چربی به انرژی کمک کند. این فرآیند باعث کاهش رشد سلول‌های چربی (آدیپوسیت‌ها) می‌شود و در نتیجه، به کاهش وزن کمک می‌کند.

همچنین، ویتامین D نقش مهمی در کنترل احساس گرسنگی و سیری نیز دارد. مصرف کافی ویتامین D می‌تواند به تنظیم هورمون‌های اشتهایی و کاهش احساس گرسنگی کمک کند، که این مسئله نیز به کاهش میزان مصرف کالری و در نتیجه، کاهش وزن کمک می‌کند.
برخی از خواص ویتامین D برای کاهش وزن عبارتند از:

– باعث تعادل چربی‌های شکمی می‌شود
– حاوی آنتی‌اکسیدان و خواص ضدالتهابی است
– باعث بهبود بافت عضلانی و افزایش چربی‌سوزی می‌شود¹
– با عارضه‌ی مقاومت به انسولین مقابله می‌کند¹
– از بازگشت وزن پس از عمل بای پس معده جلوگیری می‌کند¹

مصرف روزانه ۴۰۰۰ iu ویتامین D به کاهش وزن کمک می‌کند²³. البته باید توجه داشت که مصرف ویتامین D به تنهایی کافی نیست و باید همراه با رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم باشد.

در مجموع، مصرف ویتامین D به عنوان یکی از عوامل مؤثر بر کاهش وزن مطالعه‌ها و تحقیقات علمی را جلب کرده است. اما باید توجه داشت که کاهش وزن یک فرآیند چندعاملی است و نیاز به ترکیب مصرف ویتامین D با رژیم غذایی مناسب و ورزش دارد. در صورت نیاز، می‌توانید از منابع غنی ویتامین D مانند ماهی سالمون، ساردین و شیر گاو استفاده کنید. در یک مقاله به طور کامل موارد ضروری و مکمل های تغذیه ای مورد نیاز بعد از جراحی چاقی را بررسی کرده ایم.

 

 

۱۷.افزایش سن و کاهش تحرک:

با بالا رفتن سن، متابولیسم بدن کمی کندتر می‌شود و کاهش فعالیت بدنی می‌تواند منجر به افزایش وزن شود.

چاقی و پیری -دلایل عدم کاهش وزن

افزایش سن می‌تواند تأثیرات مهمی بر روند کاهش وزن داشته باشد. همانطور که سن بالاتر می‌رود، بدن تغییراتی را تجربه می‌کند که می‌توانند تأثیرات متفاوتی بر روی کاهش وزن داشته باشند:

۱٫ کاهش سرعت متابولیسم: با گذشت هر دهه، معمولاً سرعت متابولیسم بدن تا ۶درصد کاهش می‌یابد. این به آن معناست که بدن کمتر کالری مصرف می‌کند. به عبارت دیگر، نیاز به کالری کمتر برای ثابت نگه داشتن وزن مثالی برای افراد سن بالا است و کاهش وزن نیز نیاز به کاهش بیشتر کالری مصرفی دارد.

۲٫ کاهش تحرک بدن: با گذشت سن، معمولاً سطح فعالیت بدنی کاهش می‌یابد. کاهش تحرک بدن می‌تواند باعث کاهش سوزاندن کالری‌ها و کاهش تمایل به ورزش و فعالیت‌های جسمانی شود که به عبارت دیگر می‌تواند نیاز به کالری را کاهش دهد و روند کاهش وزن را کندتر کند.

۳٫ کاهش حجم عضله: یکی دیگر از تغییرات مرتبط با سن، تحلیل عضله است. با گذشت زمان، بدن تمایل به از دست دادن عضلات دارد که عمدتاً باعث کاهش سرعت متابولیسم بدن می‌شود. چون عضلات به مقدار بیشتر کالری نسبت به چربی‌ها نیاز دارند، از دست دادن عضله می‌تواند باعث کاهش سوزاندن کالری‌ها شود.

۴٫ تغییرات هورمونی: با گذشته زمان، هورمون‌های بدن تغییر می‌کنند و این تغییرات می‌توانند تأثیری بر روی کاهش وزن داشته باشند. برخی از تغییرات هورمونی می‌توانند به افزایش چربی‌های مخصوصاً در منطقه شکمی منجر شوند که این می‌تواند کاهش وزن را دشوارتر کند.

به طور کلی، افزایش سن می‌تواند باعث کاهش سرعت متابولیسم، کاهش تحرک بدن، تحلیل عضله و تغییرات هورمونی شود که همگی این عوامل می‌توانند روند کاهش وزن را دشوارتر کنند.

استپ وزنی بعد از اسلیو و بای پس معده به چه علت است؟ دلایل عدم کاهش وزن

استپ وزنی بعد از جراحی اسلیو معده و بای پس معده، از موضوعاتی است که گاها افرادی که تحت جراحی چاقی قرار گرفته اند، نگران آن هستند. اگر فرد تغذیه مناسب دارد، مراقبت های تغذیه ای بعد از عمل را رعایت می کند  و در مصرف مواد غذایی پر کالری زیاده روی نمی کند، نباید نگران این موضوع باشد. استپ وزنی یک واکنش طبیعی و دفاعی بدن به کاهش وزن است.

 

Caffeine: Does it affect blood sugar? – Mayo Clinic

تیروئید کم کار و چاقی

تیروئید کم کار و اسلیو معده

ارتباط چاقی و کم کاری تیروِئید

چاقی و کم کاری تیروئید دو مسئله جدایی‌ناپذیر در دنیای پزشکی هستند.

تیروئید کم کار به عنوان یک مشکل در عملکرد غده تیروئید، می‌تواند تاثیرات مختلفی بر روی چاقی داشته باشد. در واقع، تیروئید مسئول تنظیم سرعت متابولیسم بدن است، بنابراین کم‌کاری آن می‌تواند باعث کاهش سرعت متابولیسم شود.

زمانی که تیروئید کم کار است، سطح هورمون‌ های تیروئید در بدن کاهش می‌یابد. این موجب کاهش سرعت متابولیسم بدن می‌ شود و در نتیجه انرژی مصرفی بدن کاهش می‌یابد. افزایش وزن و چاقی معمولاً نتیجه‌ای از کاهش سرعت متابولیسم است.

علاوه بر این، تیروئید کم کار می‌تواند بر تعادل هورمون‌ هایی که نظم و تنظیم وزن بدن را کنترل می‌ کنند نیز تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، در برخی افراد با تیروئید کم کار، سطح هورمون تستوسترون کاهش می‌یابد و افزایش چربی بدن و کاهش عضلات را تسریع می‌کند.

بنابراین، تیروئید کم کار می‌تواند به عنوان یکی از عواملی که تاثیر بر چاقی دارد، مطرح شود. با این حال، درمان تیروئید کم کار ممکن است منجر به بهبود سرعت متابولیسم و کاهش وزن گردد.

در این مقاله به بررسی این دو مسئله و ارتباط آن‌ها بایکدیگر می‌پردازیم ؛

تیروئید و عملکرد آن

تیروئید یک اندوکرین کوچک در قسمت جلویی گردن است که هورمون‌هایی تحت عنوان تیروئید تولید می‌کند و آنها را به
خون وارد کرده و از طریق آن به سراسر بدن منتقل می‌ کند. هورمون‌ های تیروئید نقش اساسی در فعالیت سلول‌ های بدن دارند و تاثیرات
مهمی در کنترل سطح انرژی، متابولیسم، رشد و تکامل، عملکرد قلب و عروق خونی، عملکرد مغز و سایر عملکردهای بدنی دارند.

هورمون های تیروئیدی

هورمون‌ های تیروئید از دو عنصر اساسی تشکیل شده‌اند: تیروکسین (T4) و تری‌یودوتیرونین (T3) تیروکسین (T4) به
صورت اصلی توسط تیروسین و چندین مولکول یود تشکیل می‌شود و در بدن به تری‌یودوتیرونین (T3) تبدیل می‌شود.
تری‌یودوتیرونین (T3) نیز به صورت مستقیم توسط تیروئید ترکیب شده و در بدن عمل می‌کند. هورمون‌های تیروئید توسط غده
هیپوتالاموس (hypothalamus) و غده هیپوفیز (pituitary gland) کنترل می‌شوند. غده هیپوتالاموس هورمونی به نام
تریپتوفان (TRH) را ترشح می‌کند که باعث تحریک غده هیپوفیز می‌شود تا هورمون فراوانی تحریک کننده تیروئید (TSH) را
ترشح کند، سپس TSH به تیروئید ارسال شده و تحریک می‌شود تا هورمون‌های تیروئید خود را ترشح کند.

علل چاقی

چاقی یکی از مشکلات شایع در جامعه‌ی امروزی است و باعث بروز بسیاری از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های
قلبی عروقی، فشار خون بالا و بسیاری از بیماری‌ های دیگر می‌شود. علل مختلفی برای چاقی وجود دارد، مصرف غذای
پر کالری، نداشتن فعالیت بدنی کافی، وراثت و عوامل بیماری‌ای مانند کم کاری تیروئید می توانند از دلایل افزای احتمال وقوع اضافه وزن و چاقی باشند.

بخش اول: علل کم کاری تیروئید

یکی از علل اصلی کم کاری تیروئید بیماری خود ایمنی است. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به طور اشتباهی بر روی بافت
تیروئید حمله می‌ کند و باعث تخریب بافت تیروئید می‌ شود. این مشکل به صورت تدریجی و با تولید هورمون تیروئید کمتر و کمتر،
منجر به کم کاری تیروئید می‌ شود. بیماری خود ایمنی تیروئید بیشتر در زنان و در سنین بالای ۶۰ سال رخ می‌ دهد.

عوامل دیگری نیز می‌ توانند به کم کاری تیروئید منجر شوند، از جمله:

 آسیب به تیروئید در طی جراحی گردن
 تشکیل ندادن کافی هورمون تیروئید در طی دوره بارداری
 استفاده از داروهایی که می‌ توانند باعث کاهش فعالیت تیروئید شوند
 عفونت‌ های باکتریایی یا ویروسی که باعث التهاب تیروئید می‌ شوند.
 نوعی اختلال در سیستم ایمنی که باعث تخریب بافت تیروئید می‌ شود.
 کمبود ید در بدن که باعث کاهش تولید هورمون‌ های تیروئید می‌ شود.

تیروئید کم کار و اسلیو معده

بخش دوم: علائم کم کاری تیروئید

کم کاری تیروئید ممکن است بدون علائم و یا با علائمی خفیف شروع شود. اما با گذر زمان، این مشکل می‌تواند تشدید شود و
علائم و نشانه‌هایی شدیدتر در بیماران ایجاد کند. برخی از علائم شایع کم کاری تیروئید عبارتند از:

 خستگی و کاهش انرژی
 سردرد و درد عضلانی
 کاهش توانایی تمرکز و توجه
 کاهش حافظه و دشواری در یادگیری
 خشکی پوست و مو
 ضعف یا تنگی نفس
 تورم و گندیدگی صورت و دست‌ ها
 کاهش شدید در وزن (بیشتر در بیمارانی که بیماری خود ایمنی تیروئید دارند)
 کاهش شدید در ضربان قلب
 افسردگی و اضطراب
 اختلالات دوره‌ی قاعدگی در زنان

بخش سوم: تشخیص کم کاری تیروئید

تشخیص کم کاری تیروئید با استفاده از آزمایش خون انجام می‌ شود. در این آزمایش، سطح هورمون‌ های تیروئید شما
اندازه‌ گیری می‌ شود. اگر سطح هورمون‌ های تیروئید شما پایین است، پزشک شما ممکن است یک آزمایش تصویربرداری مانند
سونوگرافی تیروئید یا تصویربرداری با رادیو ایزوتوپ انجام دهد تا بررسی کند که آیا بافت تیروئید شما تخریب شده است یا نه.

مردی دست به نسخه برای آزمایشات قبل از عمل اسلیو معده در تهران

بخش چهارم: درمان کم کاری تیروئید

درمان کم کاری تیروئید به دو روش دارویی و غیر دارویی انجام می‌ شود:

I. درمان دارویی: درمان کم کاری تیروئید اغلب با مصرف داروهای تیروئید انجام می‌ شود که حاوی هورمون‌ های تیروئید
مصنوعی هستند. این داروها به طور معمول به صورت قرصی مصرف می‌ شوند و با جبران کمبود هورمون‌ های تیرویید
در بدن، علایم کم کاری تیروئید را کاهش می‌ دهند. پزشک شما می‌ تواند دوز و نوع داروی مناسب را برای شما تجویز
کند.

در درمان داروئی کم کاری تیروئید، هدف اصلی افزایش سطح هورمون‌ های تیروئید در بدن است. برای این منظور، اغلب از داروهای تیروئید مصنوعی استفاده می‌ شود. دو نوع اصلی داروی تیروئید که استفاده می‌شوند عبارتند از:

۱٫ لووتیروکسین (تیروکسین): این دارو شبیه به هورمون تیروئید است و به عنوان جایگزین برای هورمون تیروئید طبیعی  برای درمان تیروئید کم کار درمان استفاده می‌ شود. لووتیروکسین کمک می‌ کند سطح هورمون تیروئید در بدن را بهبود بخشیده و علائم کم کاری تیروئید را کاهش دهد.

۲٫ لیوتیرونین: این دارو نیز شبه‌ هورمون تیروئید است و می‌ تواند در مواردی که لووتیروکسین تنها کافی نیست، استفاده شود. لیوتیرونین عملکرد تیروئید را بهبود می‌ بخشد و به سرعت متابولیسم بدن کمک می‌ کند.

درمان داروئی برای کم کاری تیروئید معمولاً به طور مداوم صورت می‌گیرد. پزشک شما به دقت دوز مناسب دارو را تنظیم خواهد کرد و ممکن است نیاز به تنظیمات دارویی مکرر داشته باشید تا سطح هورمون تیروئید در محدوده نرمال باقی بماند.

II. درمان غیر دارویی: برای بهبود کم کاری تیروئید، می‌ توانید به روش‌ های غیر دارویی نیز پرداخته و این روش‌ ها را به
عنوان مکمل در کنار درمان دارویی استفاده کنید. برخی از روش‌ های غیر دارویی عبارتند از:

a. تغذیه سالم: مصرف مواد غذایی سالم و کافی می‌ تواند به بهبود کم کاری تیروئید کمک کند. برخی از مواد غذایی
که به بهبود کم کاری تیروئید کمک می‌ کنند، شامل مواد غذایی حاوی اسید فولیک، ویتامین B12، سلنیوم، مس،
ید و ویتامین D هستند.

کمبود موارد زیر روی هورمون های تیروئیدی تاثیر منفی دارند:

۱٫ ید: تیروئید برای تولید هورمون‌های تیروئید به یود نیاز دارد. در صورت کمبود ید، عملکرد غده تیروئید ممکن است کاهش یابد. می‌توانید از منابع غنی ید مانند نمک ید دار، ماهی دریایی، عدس و ماست استفاده کنید. با این حال، مهم است که در مصرف ید متعادل باشید و مقدار مورد نیاز آن را با پزشک خود مشاوره کنید.

۲٫ سلنیوم: سلنیوم یک ماده مغذی مهم برای عملکرد تیروئید است. غذاهایی مانند بادام، برنج، تخمه بادام زمینی، ماهی، گوشت، سبزیجات برگی و سیب‌زمینی می‌توانند منابع خوبی از سلنیوم باشند.

۳٫ آهن: کمبود آهن می‌تواند تأثیر منفی بر تیروئید داشته باشد. مصرف مواد غذایی غنی از آهن مانند گوشت قرمز، جگر، نخودچی، لوبیا، اسفناج و آفتابگردان می‌تواند به بهبود وضعیت تیروئید کمک کند.

به طور کلی، تغذیه سالم و تنوع در مصرف مواد غذایی می‌تواند به بهبود عملکرد تیروئید کمک کند.

b. ورزش منظم: ورزش منظم و ملایم می‌ تواند به بهبود کم کاری تیروئید کمک کند. ورزش منظم می‌ تواند به
افزایش سطح انرژی و کاهش خستگی و بی‌ حالی کمک کند.

c. کاهش استرس: کاهش استرس با استفاده از تکنیک‌ های مختلف از جمله روش‌ های تنفسی، یوگا، ماساژ و موارد
دیگر می‌ تواند به بهبود کم کاری تیروئید کمک کند.

کاهش استرس می‌ تواند بهبودی در کم کاری تیروئید کمک کند، علت آن ارتباط بین استرس و عملکرد تیروئید است. استرس مزمن می‌ تواند تأثیر منفی بر فعالیت غده تیروئید داشته باشد و باعث تخمین زدن تولید هورمون‌ های تیروئید شود. استرس می‌ تواند سیستم هورمونی بدن را تحت تأثیر قرار داده و باعث تغییر در تعادل هورمون‌ ها و کاهش فعالیت غده تیروئید شود. این ممکن است منجر به کاهش سطح هورمون‌ های تیروئید و کاهش عملکرد غده تیروئید شود.

بنابراین، کاهش استرس می‌ تواند بهبودی در عملکرد غده تیروئید کمک کند. این می‌ تواند شامل استفاده از روش‌ های مدیریت استرس مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن، یوگا، ورزش منظم، خواب و استراحت مناسب، تغذیه سالم و حمایت از سلامت روانی باشد.

 کاهش وزن بر تیروئید کم کار چه تاثیری دارد؟

کاهش وزن می‌ تواند تاثیر مثبتی بر درمان کم کاری تیروئید داشته باشد. در واقع، افزایش وزن بیش از حد معمولاً همراه با کم کاری تیروئید است و کاهش وزن می‌ تواند بهبودی در علائم و عملکرد تیروئید را تسریع کند. کم کاری تیروئید می‌ تواند باعث کاهش سرعت متابولیسم بدن شود که ممکن است منجر به افزایش وزن شود. از آنجا که تیروئید نقش کلیدی در تنظیم سرعت متابولیسم دارد، کاهش وزن می‌ تواند سبب افزایش سرعت متابولیسم شده و در نتیجه بهبود علائم کم کاری تیروئید را ایجاد کند.

علاوه بر این، کاهش وزن می‌ تواند تأثیر مثبتی بر تعادل هورمون‌ ها یی که وزن بدن را کنترل می‌ کنند، داشته باشد. به طور معمول، کاهش وزن باعث کاهش مقاومت به انسولین می‌ شود که در نتیجه بهبود کنترل قند خون و کاهش سطح قند خون می‌ شود. این موضوع می‌ تواند تاثیری مثبت در کنترل علائم و عملکرد تیروئید داشته باشد.

بنابراین، کاهش وزن می‌ تواند بهبودی در درمان کم کاری تیروئید داشته باشد.

تاثیرات تیروئید کم کار بر روند کاهش وزن (استپ وزنی)

تیروئید کم کار می‌ تواند تأثیرات منفی بر روند کاهش وزن داشته باشد. در واقع، کمبود عملکرد غده تیروئید می‌ تواند باعث کاهش سرعت متابولیسم و کند شدن فرایند سوزاندن چربی در بدن شود.

در شرایط کم کاری تیروئید، سطح هورمون‌ های تیروئید کاهش می‌ یابد. این باعث کاهش سرعت متابولیسم بدن می‌ شود، که ممکن است منجر به کاهش نرخ سوزاندن کالری و انرژی شود. این وضعیت می‌ تواند باعث کمبود انرژی و خستگی شدید شود و در نتیجه تحرک کمتر و کاهش فعالیت بدنی را تسهیل کند.

علاوه بر این، کم کاری تیروئید می‌ تواند تأثیراتی بر تعادل هورمون‌ های مرتبط با کنترل وزن بدن داشته باشد. به طور معمول، کمبود هورمون‌ های تیروئید می‌ تواند باعث افزایش مقاومت به انسولین شود، که منجر به افزایش سطح قند خون و انباشت چربی در بدن می‌ شود. این موضوع می‌ تواند فرایند کاهش وزن را مشکل‌ تر کند.

به طور کلی، کاهش وزن در شرایط کم کاری تیروئید ممکن است به مرحله‌ ای مشکل و طولانی‌ مدت تبدیل شود.

آیا کسی که مبتلا به تیروئید کم کار است می تواند عمل چاقی (اسلیو معده و بای پس معده) انجام دهد؟

ابتلا فرد به تیروئید کم کار، در کنار عوامل دیگر مرتبط با چاقی، می تواند باعث سخت و طاقت فرسا کردن مسیر لاغری شود. فردی که به چاقی و تیروئید کم کار مبتلاست، راه سختی در مسیر کاهش وزن و رسیدن به اندام و وزن ایده آل دارد. به همین دلیل، انجام اعمال جراحی چاقی از قبیل اسلیو معده و بای پس معده، به عنوان یک راه حل قطعی درمان چاقی برای افراد مبتلا به چاقی کنترل نشده، مورد استفاده قرار می گیرد. انجام اعمال جراحی چاقی منعی برای افراد مبتلا به تیروئید کم کار ندارد. اما این موضوع می بایست بعد از انجام اسلیو معده و بای پس معده از طریق آزمایشات، مورد بررسی قرار بگیرد و در صورت نیاز مداخلات داروئی تجویز شده توسط متخصص غدد انجام شود. به طور کلی در اکثر افراد با کاهش وزن و کم شدن حجم بدن، مقادیر هورمون های تیروئیدی مورد نیاز برای کاهش می یابد. به عبارت دیگر عمل چاقی می تواند باعث بهبود تیروئید کم کار شود.

 

جراحی چاقی درمان قطعی چاقی

 جراحی اسلیو معده در درمان چاقی ناشی از کم کاری تیروئید میتواند موثر باشد؟

در واقع، برای بیمارانی که کم کاری تیروئید دارند، کاهش وزن بسیار دشوار است و ممکن است تلاش برای کاهش وزن با
روش‌های مختلف مانند رژیم غذایی و ورزش مناسب نتیجه ی مطلوبی نداشته باشد. در این موارد، بهتر است فرد از روش های درمانی قطعی چاقی به‌ عنوان مثال، برای بیمارانی که چاقی ناشی از کم کاری تیروئید دارند، ممکن است رژیم غذایی و ورزش مناسب به همراه مصرف داروهای تیروئید و داروهایی که برای کاهش وزن مناسب هستند، توصیه
شود.
از طرفی، اسلیو معده یک روش جراحی است که با بریدن بخشی از معده، حجم معده را کاهش می‌دهد و در نتیجه کمک می‌کند
که بیمار کمتر غذا بخورد و وزن خود را کنترل کند. این روش معمولاً به‌عنوان یک راه‌حل پایانی برای بیمارانی که به روش‌های
دیگر نتوانسته‌اند وزن خود را کنترل کنند، توصیه می‌شود.

پرخوری عصبی

پرخوری عصبی ، استرس و افسردگی و ارتباط آن با چاقی

پرخوری عصبی چیست؟ استرس چه نقشی بر افزایش اضافه وزن دارد؟

افزایش هورمون استرس می‌تواند باعث افزایش وزن شود. هورمون کورتیزول که در شرایط استرس ترشح می‌شود، می‌تواند باعث افزایش شدید سطح گلوکز در خون شود. این در واقع باعث تحریک انبوه از انسولین و تبدیل گلوکز به چربی در بدن می‌شود. بنابراین، استرس می‌تواند باعث افزایش مقدار چربی و وزن در بدن شود.

استرس همچنین می‌تواند علت برخی از رفتارهای نامناسب و ناسالم مثل خوردن بیش از حد غذا و استفاده از الکل و مواد مخدر باشد. این رفتارها می‌توانند منجر به افزایش وزن شوند.

همچنین، استرس می‌تواند باعث کاهش فعالیت بدنی و افزایش میزان خوردن غذا شود. این موارد هم می‌توانند باعث افزایش وزن شوند.

در کل، استرس می‌تواند یک عامل مهم در افزایش وزن باشد. برای کاهش استرس، تمرین مداوم، خواب کافی، مدیتیشن، ماساژ و موارد دیگری که به کاهش استرس کمک می‌کنند، می‌توانند مفید باشند. همچنین، مهار کردن رفتارهای ناسالم مثل خوردن زیاد و مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند به کاهش وزن کمک کند.

هورمون کورتیزول و استرس

هورمون کورتیزول یک هورمون استروئیدی است که توسط غده آدرنال ترشح می‌شود. این هورمون برای بدن بسیار حیاتی است و در تنظیم تعادل بین آب و الکترولیت، تنظیم سطح گلوکز خون، تقویت سیستم ایمنی بدن و تنظیم فشار خون نقش دارد.

در شرایط استرس، سطح هورمون کورتیزول در بدن افزایش می‌یابد. این افزایش هورمون کورتیزول برای بدن می‌تواند مفید باشد، اما در مدت طولانی ممکن است باعث اثرات منفی شود.

با افزایش هورمون کورتیزول در بدن، سطح قند خون نیز افزایش می‌یابد و این می‌تواند باعث افزایش شدید چربی در بدن شود. همچنین، افزایش هورمون کورتیزول می‌تواند باعث کاهش تولید هورمون رشد در بدن شود و به همین دلیل ممکن است رشد و توسعه عضلات را کاهش دهد.

علاوه بر این، افزایش هورمون کورتیزول می‌تواند باعث افزایش اشتها، خوردن زیاد غذا و کمبود خواب شود، که هر یک از این عوامل می‌تواند باعث افزایش وزن شود.

در کل، هورمون کورتیزول در بدن بسیار حیاتی است، اما باید توجه داشت که افزایش آن در شرایط استرس طولانی ممکن است باعث اثرات منفی بر روی سلامت بدن شود.

پرخوری عصبی، استرس و تاثیرات آن بر چاقی

پرخوری عصبی به چه علت است؟

پرخوری عصبی یا افزایش شدید و ناگهانی نیاز به خوردن غذا به دلیل وجود استرس یا عوامل روانی دیگر است. در واقع، در شرایط استرس یا ناراحتی‌های روانی، بعضی افراد ممکن است به طور طبیعی به خوردن غذا نیاز داشته باشند.

در پرخوری عصبی، معمولاً افراد به خوردن غذاهای پرکالری و با شیرینی بالا متمایل می‌شوند. این افراد عمدتاً در طول روز غذا خورده اند و احساس گرسنگی نمی‌کنند، اما همچنان نیاز به خوردن دارند.

عوامل مختلفی می‌توانند باعث پرخوری عصبی شوند، از جمله استرس، اضطراب، افسردگی، عدم تعادل در سطح هورمون‌های بدن، وجود عادات خوردن نامناسب، و نادیده گرفتن نیازهای فیزیولوژیکی بدن مانند خواب و استراحت کافی.

پرخوری عصبی می‌تواند به مشکلاتی مانند اضافه وزن، چاقی، بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت و مشکلات گوارشی منجر شود. بنابراین، برای کنترل پرخوری عصبی می‌توان از روش‌های مانند تغییر روش زندگی، تغییر در عادات خوردن، مدیریت استرس و اضطراب، و مشاوره با متخصص تغذیه و روانشناس استفاده کرد.

چاقی و بیماری های زمینه ای بیشمار!

عواملی که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث پرخوری عصبی و افزایش وزن می‌شوند، عبارتند از:

استرس، اضطراب و افسردگی:

در شرایط استرس و اضطراب، بعضی افراد به خوردن غذا نیاز دارند. این افراد در برابر غذاه

 

ای پرکالری و شیرینی بالا، بسیار حساس هستند و با خوردن این نوع غذاها، خود را به دلیل افزایش ترشح هورمون کورتیزول و قند خون، بهبود حالت می‌دهند. همچنین، افرادی که افسرده و بدحال هستند، ممکن است به خوردن غذاهای پرکالری و شیرینی بالا نیاز داشته باشند.

عدم تعادل در سطح هورمون‌های بدن:

سطح هورمون‌هایی مانند لپتین و گرلین که در کنترل اشتها نقش دارند، ممکن است به دلیل عوامل مانند عدم تعادل در خواب، استرس و تحریک هورمون کورتیزول، تغییر کند. این موارد باعث می‌شود که افراد به طور ناخودآگاه به خوردن بیشتر و ذخیره چربی در بدن بپردازند.

وجود عادات خوردن نامناسب:

برخی افراد به دلیل داشتن عادت خوردن نامناسب، مانند خوردن غذاهای پرکالری و ناسالم، به راحتی به پرخوری عصبی و افزایش وزن دچار می‌شوند.

نادیده گرفتن نیازهای فیزیولوژیکی بدن:

عدم توجه به نیازهای فیزیولوژیکی بدن، مانند خواب کافی و استراحت، باعث افزایش سطح هورمون کورتیزول می‌شود که در نتیجه باعث افزایش اشتها و پرخوری عصبی می‌شود.

ارتباط استرس و اضطراب با کاهش متابولیسم بدن

پرخوری عصبی و چاقی

 

در صورتی که در مواجهه با استرس و اضطراب باشیم، سطح هورمون کورتیزول در بدن بالا می‌رود. کورتیزول یک هورمون استرس است که برای برطرف کردن و مقابله با استرس‌های مختلف در بدن ترشح می‌شود. این هورمون می‌تواند اشتها را افزایش دهد و در نتیجه باعث پرخوری عصبی و افزایش وزن شود.

همچنین، افزایش سطح هورمون کورتیزول باعث کاهش سطح سایر هورمون‌های بدن مانند هورمون رشد (GH) و هورمون تستوسترون می‌شود که هر دو این هورمون‌ها برای حفظ عضلات و سوخت و ساز بدن ضروری هستند. بنابراین، کاهش این هورمون‌ها می‌تواند باعث کاهش سطح انرژی و تنبلی عضلات شود که باعث کاهش متابولیسم بدن و افزایش وزن می‌شود.

همچنین، اضطراب و افسردگی می‌تواند به عنوان یک موقعیت استرس زا باعث تولید هورمون‌های مرتبط با استرس در بدن شود که باعث افزایش اشتها و تمایل به خوردن غذاهای غنی از چربی، شکر و کربوهیدرات می‌شود که همگی موادی هستند که معمولا باعث افزایش وزن می‌شوند.

عدم توجه به نیازهای فیزیولوژیکی بدن مانند خواب و استراحت کافی نیز می‌تواند باعث پرخوری عصبی و افزایش وزن شود. در صورتی که بدن به خواب و استراحت کافی نرسد، ممکن است برای تامین انرژی اضافی به خوردن بیشتری نیاز داشته باشد که باعث پرخوری عصبی و افزایش وزن می‌شود.

هورمون‌های بدن نقش مهمی در کنترل اشتها و سیگنال دادن به مغز درباره وضعیت سیری و پرخوری دارند. افزایش سطح هورمون کورتیزول به دلیل استرس می‌تواند تأثیر منفی بر روی اشتها و تنظیم سیگنال‌های غذایی داشته باشد. در واقع، بالا بودن سطح هورمون کورتیزول می‌تواند باعث افزایش سطح قند خون شود و در نتیجه با افزایش ترشح انسولین و کاهش سطح قند خون، احساس گرسنگی و پرخوری عصبی ایجاد شود.

اضطراب و افسردگی و چاقی

اضطراب و افسردگی نیز می‌تواند سبب پرخوری عصبی و افزایش وزن شود. در برخی موارد، ممکن است افراد به دلیل اضطراب یا افسردگی به فعالیت‌های جایگزینی مانند خوردن غذا پرداخته و به همین دلیل وزن آن‌ها افزایش پیدا کند. همچنین، تحریک هورمون‌های استرس مانند کورتیزول و آدرنالین به دلیل استرس و اضطراب، می‌تواند باعث افزایش اشتها و ترغیب به خوردن غذاهای با کالری بالا شود.

عدم تعادل در سطح هورمون‌های بدن می‌تواند نیز باعث پرخوری عصبی و افزایش وزن شود. مثلاً، کاهش سطح هورمون لپتین که نشان دهنده سیری و احساس سبکی در بدن است، می‌تواند باعث افزایش اشتها و پرخوری عصبی شود. همچنین، عدم تعادل در هورمون‌هایی مانند ایزوپرنالین، اینسولین، قند خون و سایر هورمون‌های مرتبط با متابولیسم می‌تواند به اختلال در کنترل اشتها و پرخوری عصبی منجر شود.

مشاوره تلفنی