کبد چرب و ارتباط آن با چاقی

چاقی و ارتباط آن با کبد چرب

 

کبد یک عضو بسیار حیاتی با وظایف متعدد است!

اختلالات و بیماری های کبدی می توانند سلامت و کیفیت زندگی ما را به شدت تحت تاثیر قرار دهند. در این مقاله قصد داریم به شرح انواع اختلالات و بیماری های کبدی و علت ها و درمان های مختلف آنها بپردازیم. امیدواریم با خواندن این مقاله، شما نه تنها با نشانه های بروز بیماری کبد آشنا شوید، بلکه راهکارهای پیشگیرانه و درمان مناسب را نیز یاد بگیرید. البته این مطالب فقط برای افزایش آگاهی عمومی ما مناسب هستند، و هرگز نباید برای “خود درمانی” و “خود تشخیصی” استفاده شوند!

 

با ما همراه باشید…

چاقی و تاثیرات آن بر کبد چرب

 وظایف کبد در بدن چیست؟

 

کبد یکی از بزرگترین و مهمترین اعضای بدن انسان است که در سمت راست شکم قرار دارد. کبد دارای بیش از ۵۰۰ عملکرد حیاتی است که برخی از آنها عبارتند از:

 

– تولید و ترشح صفرا، مایعی که به هضم چربی‌ها کمک می‌کند.

– فیلتر کردن خون و دفع سموم و مواد زائد از بدن.

– تنظیم سطح قند، چربی، پروتئین و ویتامین‌ها در خون.

– تولید پروتئین‌های مهم برای انعقاد خون و انتقال اکسیژن.

– ذخیره سازی گلیکوژن، فرم ذخیره شده قند، برای استفاده در زمان نیاز.

کبد توانایی ترمیم و بازسازی خود را دارد!

کبد یک عضو بازسازی پذیر است که می‌تواند خود را در صورت آسیب دیدگی یا کمبود بافت ترمیم کند. اما بعضی از عوامل مانند ویروس‌ها، الکل، داروها، چربی زیاد و التهاب می‌توانند باعث آسیب جدی و مزمن به کبد شوند و منجر به بیماری‌های مختلفی مانند هپاتیت، سیروز، سرطان و نارسایی کبد شوند.

 

برخی از نشانه‌های رایج بروز مشکل در کبد عبارتند از:

 

– پوست و چشم‌های زرد رنگ (زردی)

– خستگی و ضعف

– اشتهای کم

– تهوع و استفراغ

– درد یا ناراحتی در قسمت بالای شکم سمت راست

– خارش پوست

– رنگ تیره ادرار

– رنگ روشن مدفوع (غیر عادی)

– خونریزی یا کبود شدگی آسان

 

در ادامه با هم برخی از ناهنجاری ها و بیماری های رایج کبدی را مرور میکنیم.

 

کبد چرب و چاقی

 کبد چرب چه بیماری ای است؟ علت چرب شدن شدن کبد چیست و چه علائمی دارد؟

 

 

کبد چرب یک بیماری است که در آن چربی بیش از حد در کبد ذخیره می شود و ممکن است عملکرد آن را مختل کند. کبد چرب معمولاً نشانه ای از بیماری های دیگر مانند دیابت، اضافه وزن، هایپرتروفی، هایپرلیپیدمی و یا مصرف الکل می باشد. کبد چرب به گرید های (درجه های) مختلف تقسیم می شود که بستگی به مقدار چربی و التهاب در کبد دارد.

 

– کبد چرب گرید ۱:

 

در این مرحله، تجمع چربی تنها در سطح خارجی کبد است و عملکرد آن را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. این گرید با رعایت رژیم غذایی سالم، افزایش فعالیت بدنی و مصرف داروهای مناسب قابل درمان است . علائم این مرحله معمولا خفیف و نامشخص هستند و ممکن است شامل خستگی، نفخ شکم، سوء هاضمه و درد شکم باشند.

 

– کبد چرب گرید ۲:

 

در این مرحله، علاوه بر تجمع چربی، التهاب نیز در کبد وجود دارد که موجب آسیب به سلول‌های کبدی می‌شود. این گرید نیاز به نظارت پزشک و رژیم غذایی خاص دارد . علائم این مرحله شامل افزایش آنزیم‌های کبدی، کاهش اشتها، تیرگی ادرار، کم رنگ شدن مدفوع و زرد شدن پوست و چشم‌ها (زردی) می‌شوند.

 

– کبد چرب گرید ۳:

 

کبد چرب گرید ۳ یا فیبروز کبدی، یک بیماری جدی است که در آن کبد به دلیل رسوب چربی زیاد، ملتهب و زخم می‌شود و عملکرد خود را از دست می‌دهد. این بیماری ممکن است منجر به سیروز یا سرطان کبد شود. علائم کبد چرب گرید ۳ ممکن است شامل: زردی پوست و چشم‌ها، ورم شکم و اندام‌ها، خستگی و ضعف، تهوع و بی‌اشتهایی و آشفتگی ذهنی باشد. درمان کبد چرب گرید ۳ نیاز به تغییر سبک زندگی، رژیم غذایی سالم، مصرف داروهای مناسب و در موارد شدید، پیوند کبد دارد .

 

 

 

– کبد چرب گرید ۴:

 

کبد چرب گرید ۴ یا سیروز کبدی، شدیدترین و خطرناک‌ترین نوع کبد چرب است که در آن بافت کبد به شدت آسیب می‌بیند و عملکرد آن مختل می شود. در این حالت، سلول‌های کبدی نابود شده و جای آن‌ها را بافت فیبروز (بافت زخم) می‌گیرد. این باعث می‌شود که خون به سختی از کبد عبور کند و فشار خون در رگ‌های کبد افزایش یابد. این فشار ممکن است منجر به خونریزی داخلی، ورم شکم، ورم پاها، طحال بزرگ شده، قرمز شدن کف دست و رگ‌های خونی زیر پوست شود . علاوه بر این، سموم و مواد زائد در بدن تجمع پیدا می‌کنند و ممکن است باعث سردرگمی ذهنی، خارش پوست، خون دماغ شدن و کاهش توانایی جنسی شوند.

 

کبد چرب گرید ۴ علائم جدی و قابل توجه دارد و نیاز به درمان فوری دارد. درمان این بیماری بستگی به شدت آسیب کبد، علل اصلی بروز آن و وضعیت سلامت کلی فرد دارد. بعضی از روش‌های درمان ممکن است شامل مصرف داروهای مخصوص، رژیم غذایی مناسب، تزریق خون، پالایش خون (همودیالیز)، جراحی برای کاهش وزن، جراحی برای کاهش فشار خون در رگ‌های کبد و در موارد شدید پیوند کبد باشند. همچنین باید از مصرف الکل، داروهای سمی برای کبد، غذاهای چرب و قندی و نمک زیاد خودداری کرد.

 

سیروز کبدی

عوامل مستعد کننده ابتلا به کبد چرب کدام اند؟

– چاقی و اضافه وزن:

هفتاد درصد از کسانی که کبد چرب دارند، چاق هستند. چاقی باعث مقاومت به انسولین، افزایش قند و چربی خون، التهاب و استرس اکسیداتیو می شود که همگی عوامل خطرساز برای کبد هستند.

ارتباط کبد چرب و چاقی به عنوان دو مشکل جداگانه مطرح می‌شوند، اما در عین حال با یکدیگر مرتبط هستند. به طور کلی، کبد چرب به اندازه غیرطبیعی چربی در سلول‌های کبدی اشاره دارد، که ممکن است ناشی از چاقی و چربی اضافه در بدن باشد. بنابراین، چاقی و کبد چرب می‌توانند به یکدیگر مرتبط باشند و در برخی افراد همزمان بروز کنند.
چاقی معمولاً ناشی از مصرف غذایی بیش از حد و کمبود فعالیت بدنی است. وقتی بدن بیش از حد کالری دریافت می‌کند و این انرژی را نمی‌تواند به درستی مصرف کند، اضافه وزن به وجود می‌آید. افراد چاق معمولاً دچار مشکلات متعدد سلامتی می‌شوند، از جمله متابولیسم نامناسب چربی، افزایش سطح چربی‌های خون، مقاومت به انسولین و نفوذ چربی به سلول‌های کبدی.
هنگامی که در بدن چربی اضافه وجود داشته باشد، عوامل التهابی به کبد منتقل می‌شوند و باعث تجمع چربی در سلول‌های کبدی می‌شوند. این شرایط در نهایت منجر به تشکیل یک شرایط به نام “کبد چرب غیرالکلی” (Non-Alcoholic Fatty Liver Disease یا NAFLD) می‌شود. در مراحل ابتدایی، کبد چرب غیرالکلی بیماری بی‌علامتی است و اغلب تشخیص آن توسط آزمایشات خونی یا سونوگرافی انجام می‌شود.

– کم تحرکی:

 

فعالیت بدنی منظم به بهبود عملکرد پانکراس، کاهش قند و چربی خون، کاهش وزن، تقویت سیستم ایمنی و کاهش التهاب کمک می کند. برعکس، کم تحرکی باعث ذخیره سازی چربی در کبد و بدتر شدن بیماری می شود.

 

– تغذیه نامناسب:

 

مصرف زیاد غذاهای پرچرب، پرشکر و پرکالری باعث افزایش وزن، نارسایی پانکراس، افزایش قند و چربی خون و تجمع چربی در کبد می شود. همچنین، مصرف زیاد الکل نقش مستقیم در آسیب رساندن به سلول های کبد دارد.

تغذیه نامناسب یکی از عوامل اصلی ریشه‌ای که به بروز کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) می‌انجامد. مصرف مقادیر زیادی از چربی‌ها و قند‌های ساده، همراه با کمبود مواد مغذی مهم مانند آنتی‌اکسیدان‌ها، فیبر، و ویتامین‌ها و مواد معدنی، به تجمع چربی در سلول‌های کبدی منجر می‌شود. در نتیجه، سلول‌های کبدی چرب می‌شوند و عملکرد طبیعی آنها مختل می‌شود.
عوامل تغذیه‌ای که به بروز کبد چرب می‌انجامند عبارتند از:
۱٫ مصرف بیش از حد چربی: مصرف زیاد چربی اشباع شده و چربی ترانس آباد کننده (موجود در مواد غذایی پالم و روغن‌های هیدروژنه) می‌تواند به تجمع چربی در کبد منجر شود.
۲٫ مصرف بیش از حد قند ساده: مصرف بالای قندها و شیرینی‌ها، تولید بیش از حد انسولین (هورمون کنترل قند خون) را تحریک کرده و به کبد چرب منجر می‌شود.
۳٫ کمبود فیبر: مصرف کم فیبر در رژیم غذایی می‌تواند باعث تجمع چربی در کبد شود. فیبر باعث اشباع شدن سریع‌تر بوده و جذب چربی را کاهش می‌دهد.
۴٫ مصرف زیاد نوشیدنی‌های شیرین و الکل: مصرف بیش از حد نوشابه‌ها، عصاره‌های میوه شیرین و الکل، با افزایش سطح قند و کالری و مشکلات متابولیکی، به بروز کبد چرب می‌انجامد.
ادامه:
۵٫ کمبود مواد مغذی: کمبود ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها در رژیم غذایی می‌تواند به کبد چرب منجر شود. این مواد مغذی ضروری برای عملکرد سلول‌های کبدی و حفظ سلامت آنها است.
۶٫ مصرف بیش از حد آنتی‌اکسیدان‌های غیرسالم: مصرف زیاد آنتی‌اکسیدان‌های غیرسالم مانند روغن‌های گیاهی پرفرآورده، که شامل اسیدهای چرب اشباع شده و ترانس آباد کننده هستند، می‌تواند به آسیب به کبد و تجمع چربی در آن منجر شود.
تغذیه نا مناسب همراه با سبک زندگی نامناسب، مانند فعالیت بدنی کم، مصرف زیاد الکل، و استرس ناشی از فشارهای روزمره، می‌توانند خطر ابتلا به کبد چرب را افزایش دهند.
بنابراین، اهمیت تغذیه مناسب و رژیم غذایی سالم در پیشگیری و مدیریت کبد چرب بسیار مهم است. تغذیه با تعادل مناسب از مواد مغذی، شامل سبزیجات، میوه، محصولات غلات کامل، منابع پروتئینی کم چرب، ماهی، و مصرف محدود چربی‌های اشباع شده و قندهای ساده، می‌تواند به حفظ سلامت کبد و جلوگیری از کبد چرب کمک کند. همچنین، رعایت سبک زندگی فعال، مدیریت استرس، و محدود کردن مصرف الکل نیز اهمیت دارند. مشاوره با پزشک و تغذیه‌شناس نیز می‌تواند در طراحی رژیم غذایی مناسب و مدیریت کبد چرب کمک کند.

 

– عوامل ژنتیکی:

بعضی افراد به دلایل ژنتیکی مستعد داشتن کبد چرب هستند. برخی از ژن ها مسئول تولید آنزیم های لازم برای سوخت و ساز چربی هستند. اگر این ژن ها نقص داشته باشند، باعث ماندگار شدن چربی در بافت های مختلف بدن از جمله کبد می شوند.

ژنتیک یکی از عوامل مهم در ابتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) است. تحقیقات نشان داده است که وجود برخی ژن‌ها و واریانت‌های ژنتیکی می‌تواند احتمال ابتلا به کبد چرب را تحت تأثیر قرار دهد و در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.
مطالعات ژنتیکی نشان داده است که برخی از افراد از نظر ژنتیکی به بیماری کبد چرب حساس تر هستند. برخی از این ژنتیک‌ها ممکن است تأثیری بر متابولیسم چربی و عملکرد کبد داشته باشند و منجر به تجمع چربی در کبد شوند. به عنوان مثال، برخی از ژنتیک‌ها می‌توانند در فرآیندهای متابولیکی چربی‌ها و تولید انسولین تأثیرگذار باشند و احتمال ایجاد کبد چرب را افزایش دهند.
هرچند که ژنتیک می‌تواند یک عامل مهم در ابتلا به کبد چرب باشد، اما باید توجه داشت که محیط و عوامل زیستی نیز نقش بسیار مهمی در این بیماری دارند. عواملی مانند تغذیه نا مناسب، فعالیت بدنی کم، چاقی، مقاومت به انسولین، مصرف الکل، و سبک زندگی نامناسب می‌توانند در تعامل با ژنتیک، بروز کبد چرب را تسریع کنند.

تاثیرات چاقی بر کبد چرب

 تاثیر چاقی و اضافه وزن بر کبد چرب

 

کبد چرب یک بیماری شایع است و ممکن است علائم خاصی نداشته باشد، اما در برخی موارد می‌تواند منجر به التهاب و آسیب کبد شود. کبد چرب معمولاً با عوامل خطر زا مانند چاقی، دیابت، کلسترول بالا و فشار خون بالا همراه است.

 

چاقی و اضافه وزن یکی از علل اصلی ابتلا به کبد چرب هستند. زیرا باعث می‌شوند که بدن قادر به استفاده صحیح از انسولین نباشد و در نتیجه سطح قند و چربی خون افزایش پیدا کند. این قندها و چربی ها سپس به کبد منتقل شده و در آنجا تجمع می‌کنند. همچنین، چاقی باعث می‌شود که سلول‌های چرب در شکم فعال شده و مواد التهاب‌زا تولید کنند که به کبد آسیب می‌زنند.

چطور از وقوع کبد چرب پیشگیری کنیم؟

برای پیشگیری و درمان کبد چرب، لازم است که رژیم غذایی سالم و منظم داشته باشید. باید از مصرف غذاهای پرچرب، پرشکر، نمکین و فرآورده‌های حاوی نشاسته خودداری کنید. به جای آن، باید بیشتر از سبزیجات، میوه‌ها، حبوبات، دانه‌ها، گوشت‌، ماهی، لبنیات ارگانیک و روغن‌های سالم مثل روغن زیتون استفاده کنید. همچنین باید تعادل کالری در روز را رعایت کنید و از خوردن بین وعده‌های غذایی پرهیز کنید.

 

 ورزش و فعالیت بدنی و تاثیر آن بر بهبود کبد چرب

 

علاوه بر رژیم غذایی، فعالیت بدنی منظم نقش مهمی در جلوگیری و درمان کبد چرب دارد. ورزش باعث می‌شود که بدن بهتر از قند و چربی خون استفاده کند و در نتیجه فشار روی کبد را کاهش دهد. همچنین ورزش و فعالیت بدنی باعث سوختن کالری های اضافه و افزایش عضلات شده و به شما کمک می‌کند تا وزن خود را در محدوده سالم نگه دارید. پیشنهاد می‌شود که حداقل هفتگی ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط یا ۷۵ دقیقه فعالیت هوازی با شدت زیاد داشته باشید.

 

کبد چرب قابل درمان است و با تغییرات ساده در سبک زندگی میتوان از ابتلا و یا پیشرفت آن جلوگیری کرد.

 

 فیبروز کبدی یا کبد چرب با گرید ۳ چیست؟

 

فیبروز کبدی یک بیماری است که در آن بافت سالم کبد دچار التهاب و زخم می‌شود. این زخم‌ها باعث ایجاد بافت فیبری در کبد می‌شوند که مانع از عملکرد صحیح این عضو مهم بدن می‌شوند. فیبروز کبدی ممکن است به دلایل مختلف از جمله عفونت هپاتیت ویروسی، مصرف الکل، کبد چرب، بیماری‌های اتوایمن (خود ایمنی) و سموم محیطی ایجاد شود.

 

علل ابتلا به فیبروز کبدی چیست؟

 

علت ابتلا به فیبروز کبدی متفاوت است و بستگی به عامل آسیب زننده به کبد دارد. برخی از عوامل شایع آسیب زای کبد عبارتند از:

 

– هپاتیت B و C: این دو نوع هپاتیت ویروسی معمولاً علامت خاصی ندارند و ممکن است به صورت مزمن در بدن باقی بمانند. در صورت عدم درمان، این ویروس‌ها باعث التهاب مزمن و زخم کبد می‌شوند.

 

– الکل: مصرف بالای الکل به صورت منظم یا نامنظم می‌تواند باعث آسیب به سلول‌های کبد شود. الکل باعث تولید ترکیبات سمی در کبد می‌شود که باعث التهاب و زخم شده و در نهایت منجر به فیبروز میشود.

 

– کبد چرب: در این حالت، چربی در سلول‌های کبد تجمع پیدا می‌کند و باعث التهاب و زخم شده و فشار را روی کبد افزایش می‌دهد. عواملی که فرد را مستعد ابتلا به کبد چرب می کنند عبارتند از: ديابت، چاقی، كلسترول بالا، فشار خون بالا و سندروم متابولیک.

 

– بیماری‌های خودایمنی: در این بیماری ها، سامانه ايمنی بدن به اشتباه سلول‌های سالم کبد را مورد حمله قرار می دهد و باعث التهاب و زخم شده و فشار را روی كبد افزايش میدهند.

بیماری‌های خود ایمنی که روی کبد تاثیر دارند، بیماری‌هایی هستند که در آن‌ها سیستم ایمنی بدن به اشتباه بافت‌ها و سلول‌های کبد را به عنوان بیگانه شناسایی کرده و با آن‌ها مبارزه می‌کند. این باعث التهاب و آسیب به کبد می‌شود و ممکن است منجر به سخت شدن، زخم و نارسایی کبد شود. برخی از این بیماری‌ها عبارتند از:

 

– هپاتیت خود ایمنی: یک بیماری نادر که در آن سلول‌های ایمنی به هپاتوسیت‌ها یا سلول‌های کبد حمله می‌کنند و باعث التهاب مزمن و تخریب آن‌ها می‌شوند.

 

– سیروز صفراوی اولیه: یک بیماری که در آن سلول‌های ایمنی به مجاری صفراوی کوچک داخل کبد حمله می‌کنند و باعث تورم، زخم و تحلیل آن‌ها می‌شوند. این باعث جمع شدن صفرا در خون و پوست زرد می‌شود.

 

– کلانژیت اسکلروزان خود ایمن:  یک بیماری که در آن سلول‌های ایمنی به مجاری صفراوی بزرگ داخل و خارج کبد حمله می‌کنند و باعث تورم، زخم، فشار و تحلیل آن‌ها می‌شوند.

 

  سیروز کبدی یا کبد چرب گرید ۴ چیست؟

سیروز کبدی یک بیماری مزمن است که در آن بافت سالم کبد توسط بافت اسکار (آسیب دیده) جایگزین می‌شود. این بافت اسکار جریان خون را در کبد مختل می‌کند و عملکرد سالم و عادی کبد را کاهش می‌دهد. سیروز کبدی ممکن است علائم مختلفی داشته باشد، از جمله خستگی، ضعف، کاهش وزن، زردی پوست و چشم‌ها، خارش پوست، آسیت (انباشت مایع در شکم)، واریس‌های گوارشی (برآمدگی رگ‌های خونی در مری و معده)، بزرگ شدن طحال، اختلالات خونی و انسفالوپاتی کبدی (افت هوشیاری به دلیل تجمع سموم در خون).

 

سیروز کبدی معمولاً ناشی از عوامل زیر است:

– مصرف بیش از حد الکل

– عفونت مزمن با ویروس‌های هپاتیت B یا C

– بیماری کبد چرب غیرالکلی

– بسته شدن یا التهاب مجاری صفراوی

– برخی از بیماری‌های ارثی یا ایمنی

– برخی از داروها یا سموم

 

سیروز کبدی قابل درمان نیست، اما روش‌های مختلف درمان موجود هستند که می‌توانند پیشرفت بیماری را کندتر کنند و علائم را تسکین دهند.

روش‌های کند کننده ی پیشروی سیروز کبد عبارتند از:

– تغذیه سالم و مناسب

– پرهیز از الکل و داروهای غیرضروری

– تجویز داروهای خاص برای کنترل فشار خون پورتال، آسید، خارش پوست و اختلالات خون

– تجویز داروهای ضد ویروسی برای درمان هپاتیت B یا C

– جلوگیری از خونریزی واریسی يا كاهش فشار خون پورتال

– پيوند كبدی (برای بيماران با سيروز كبدی شديد يا لاعلاج)

آیا کبد چرب یک بیماری جدی است؟ آیا می تواند منجر به مرگ افراد شود؟

بله، کبد چرب می‌تواند در موارد شدید و پیشرفته خود، به عنوان یک بیماری جدی باعث مرگ افراد شود. اگر کبد چرب غیرالکلی در مراحل پیشرفته و شدید خود تشخیص داده شود و درمان مناسب صورت نپذیرد، ممکن است به تشکیل تغییرات نارسایی کبدی و انتهایاً سیروز کبدی منجر شود.
سیروز کبدی یک وضعیت بسیار جدی است که ناشی از تلف سلول‌های کبدی و تجمع نداری غیرقابل بازگشت فیبروز (تغییرات نسیجی ناشی از التهاب و نارسایی کبد) در کبد است. این وضعیت می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند تشکیل آسیب‌های خونریزی، آسیب‌های جانبی، عوارض در کبد و سایر اعضای بدن شود که به صورت نهایی منجر به مرگ فرد می‌شود.
بنابراین، اگر کبد چرب بی‌درمان باقی بماند و به مراحل پیشرفته برسد، خطر جدی برای سلامت و حتی زندگی فرد ایجاد می‌کند. این موضوع نشان می‌دهد که تشخیص زودهنگام و درمان مناسب کبد چرب بسیار مهم است تا عوارض جدی و نهایی جلوگیری شود. در صورت مشاهده علائم مرتبط با کبد چرب، مراجعه به پزشک و انجام آزمون‌های لازم توصیه می‌شود.

جراحی چاقی - اسلیو معده بای پس معده

  تاثیر کاهش وزن روی بهبود و درمان کبد چرب

 

همانطور که قبل تر هم اشاره کردیم، عوامل مختلفی می توانند خطر ابتلا به کبد چرب را افزایش دهند، از جمله چاقی، دیابت، کلسترول بالا، مصرف الکل و رژیم غذایی ناسالم. بنابراین، تغییر سبک زندگی و کاهش وزن از راه های موثر پیشگیری و درمان کبد چرب است.

 اثرات مثبت جراحی چاقی بر بهبود کبد چرب

جراحی چاقی، به عنوان یک روش درمانی جدید، نقش مهمی در بهبود و کنترل کبد چرب دارد. این روش، که به صورت عمده به عنوان جراحی کاهش وزن (Weight Loss Surgery) شناخته می‌شود، توانایی کاهش وزن بیش از حد و بهبود شرایط سلامت کبد را فراهم می‌کند.
با انجام جراحی کاهش وزن، کمبود انرژی و مصرف کالری در بدن ایجاد می‌شود که باعث کاهش وزن بدن می‌شود. این فرآیند، منجر به کاهش چربی‌های بیش از حد در سلول‌های کبدی می‌شود. به همین ترتیب، تجمع چربی در کبد کاهش یافته و وضعیت کبد چرب بهبود می‌یابد.
علاوه بر کاهش وزن، جراحی چاقی نیز تأثیرات دیگری بر بهبود کبد چرب دارد. این روش معمولاً منجر به بهبود متابولیسم چربی‌ها، کاهش سطح چربی‌های خون، بهبود مقاومت به انسولین و کاهش التهاب‌های ناشی از کبد چرب می‌شود.
بنابراین، جراحی چاقی به عنوان یک روش کارآمد در کاهش چاقی و بهبود کبد چرب شناخته می‌شود. این روش، زندگی بهتر و سلامتی بهتر را برای افرادی که با این دو مشکل مواجه هستند، فراهم می‌کند.

جراحی باریاتریک چیست؟

جراحی چاقی یا جراحی باریاتریک یک روش جراحی است که با تغییر اندازه و شکل معده و روده، باعث کاهش مصرف غذا و جذب کالری می شود. این جراحی علاوه بر کاهش وزن، به بهبود بسیاری از بیماری های همراه با چاقی مانند دیابت، فشار خون، آپنه خواب و کبد چرب نیز کمک می کند.

برخلاف داروهای موجود برای درمان کبد چرب که تاثیر قطعی و ثابت شده ای ندارند، جراحی چاقی می تواند باعث کاهش قابل توجه چربی در کبد، التهاب و فیبروز شود و حتی روند پیشرفت بیماری را معکوس کند.

البته جراحی چاقی به این معنی نیست كه شخص پس از عمل ديگر نيازی به رعايت رژيم غذایی نخواهد داشت. بلكه پس از عمل لازم است كه شما با رعایت سبک زندگی سالم و منظم به حفظ سلامت خود ادامه دهید.

 

آیا به دنبال راه حلی برای کاهش وزن و افزایش سلامتی خود هستید؟

دکتر کبیری زاده با تیم حرفه ای خود در تهران، انواع جراحی چاقی را با استفاده از تکنولوژی روز دنیا و با رعایت استانداردهای بین المللی انجام می دهند.

اسلیو و بای پس معده قاتلین کبد چرب!

جراحی اسلیو معده یک روش کم تهاجم و کم خطر است که باعث محدود کردن حجم معده و کاهش اشتهای شما می شود. این جراحی باعث می شود که شما با خوردن مقدار کمتر غذا، سیر شوید و در نتیجه وزن خود را کنترل کنید. نوع دیگری از جراحی چاقی تحت عنوان بای پس معده، در برخی افراد به عنوان روش درمانی انتخاب می شود، که علاوه بر کاهش حجم معده، در این روش قدرت جذب مواد غذایی نیز کاهش می باید و نتیجتا باعث کاهش وزن قابل توجه در افراد می شود.

جراحی اسلیو و بای پس معده علاوه بر کمک به کاهش وزن، موجب بهبود بسیاری از بیماری های ناشی از چاقی نظیر دیابت، فشار خون، کلسترول و غیره می شود.

برای مشاوره رایگان و هماهنگی برای جراحی اسلیو، همین حالا با شماره تلفن ۰۹۱۲۷۹۰۶۹۲۸ تماس بگیرید و قدم اول را برای تغییر زندگی خود بردارید.

 

 

 

 

چاقی و سرطان: آشنایی با رابطه میان اضافه وزن و خطر ابتلا به سرطان و جراحی چاقی!

سرطان و چاقی
اسلیو معده و سرطان

ارتباط چاقی و خطر ابتلا به سرطان

مقدمه:

سرطان یکی از بزرگترین چالش‌های سلامتی جهان است و هر ساله میلیون‌ها نفر به دلیل بیماری‌های سرطانی جان خود را از دست می‌دهند. تحقیقات علمی نشان می‌دهد که عوامل مختلفی، از جمله چاقی و اضافه وزن، می‌توانند بر خطر ابتلا به سرطان تأثیر بگذارند. در این مقاله، به بررسی نتایج تحقیقات بین‌المللی در مورد ارتباط چاقی و خطر ابتلا به سرطان پرداخته خواهد شد.

“چاقی و سرطان: روند رو به افزایش این مشکل و راهکارهای جلوگیری با تأکید بر پیشرفت‌های تحقیقاتی”

تحقیقات بین‌المللی نشان داده است که اضافه وزن یا چاقی، به‌طور قابل‌توجهی خطر ابتلا به چندین نوع سرطان را افزایش می‌دهد. به‌طور خاص، آدنوکارسینوم مری، سرطان کولون، سرطان پستان (در زنان پس از بلوغ)، سرطان رحم، و سرطان کلیه از جمله سرطان‌هایی هستند که ارتباط مستقیمی با اضافه وزن و چاقی دارند. عواملی مانند مقاومت به انسولین، هایپرانسولینمی، و سطوح بالای استروژن نیز به‌عنوان مکانیسم‌های احتمالی در این ارتباط نقش دارند. مطالعات نشان می‌دهند که افراد چاق دارای مقاومت بیشتری به انسولین هستند که این موضوع می‌تواند به افزایش خطر سرطان کولون و آدنوکارسینوم مری منجر شود. همچنین، سطوح بالای استروژن در افراد چاق، می‌تواند باعث افزایش خطر سرطان پستان و سرطان رحم در زنان پس از بلوغ شود.

استراتژی‌های کاهش وزن و حفظ آن:

استراتژی‌های موفق برای کاهش وزن و حفظ آن می‌توانند به‌طور قابل‌توجهی به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کنند. این استراتژی‌ها می‌توانند شامل تغییرات در رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی، کاهش مصرف الکل و ترک کردن سیگار، و کاهش تماس با عوامل آلودگی محیطی باشند. برنامه‌های تغییر رژیم غذایی با هدف کاهش وزن، می‌توانند شامل کاهش مصرف کالری، مصرف مواد غذایی با کمترین میزان چربی و قند، و افزایش مصرف مواد غذایی با فیبر بالا، مانند میوه‌ها و سبزیجات، باشند. همچنین، افزایش فعالیت بدنی و ورزش منظم می‌تواند به کاهش وزن و بهبود سلامتی عمومی کمک کند.

اهمیت کاهش خطر سرطان در سطح فردی و جامعه‌ای:

کاهش خطر سرطان از اهمیت بسیاری برخوردار است، زیرا سرطان یکی از بزرگترین عوامل مرگ و میر جهان است. با توجه به ارتباط بین چاقی و خطر ابتلا به سرطان، استفاده از استراتژی‌های کاهش وزن و حفظ آن می‌تواند به کاهش ابتلا به سرطان و افزایش سلامت جامعه کمک کند. این امر نیازمند همکاری بین سازمان‌های بهداشتی، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، و همچنین تفعیل نقش جامعه و فرهنگ‌های سالم سبک زندگی است.

عوامل ریسک ابتلا به سرطان ها

با توجه به نتایج تحقیقات بین‌المللی انجام شده، چاقی و اضافه وزن به عنوان یک عامل ریسک مستقل برای بروز بسیاری از انواع سرطان شناخته شده است. عواملی مانند مقاومت به انسولین، هایپرانسولینمی، و سطوح بالای استروژن می‌توانند نقش‌های مهمی در این ارتباط داشته باشند. بنابراین، کاهش وزن و حفظ آن، به‌عنوان یک استراتژی مؤثر در کاهش خطر ابتلا به سرطان در سطح فردی و جامعه‌ای بسیار ضروری است.

استفاده از برنامه‌های تغییر رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی، کاهش مصرف الکل و ترک سیگار، و کاهش تماس با عوامل آلودگی محیطی می‌تواند به کاهش وزن و کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند. همچنین، ارتقاء آگاهی عمومی درباره اهمیت سبک زندگی سالم و اهمیت کاهش خطر سرطان، از طریق آموزش‌های بهداشتی و اجتماعی، نقش‌های بسیار مهمی در این راستا ایفا می‌کند.

به‌طور خلاصه، ارتباط بین چاقی و اضافه وزن با خطر ابتلا به سرطان به‌طور جدی توسط تحقیقات علمی تأیید شده است. به همین دلیل، استفاده از استراتژی‌های کاهش وزن و حفظ آن، از طریق تغییر رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی، کاهش عوامل ریسک دیگر مانند مصرف الکل و سیگار، و ارتقاء آگاهی عمومی، به‌عنوان یک راهکار موثر در کاهش خطر ابتلا به سرطان و ارتقاء سلامت جامعه می‌باشد.

افزایش نرخ چاقی در کودکان و بزرگسالان، همراه با پیر شدن جمعیت، یک مشکل جدی در بهداشت عمومی است!

مکانیسم‌هایی که چاقی باعث افزایش سرطان می‌شود، شامل افزایش سطوح عوامل رشد، هورمون‌های استروئید جنسی، تغییرات سطوح آدیپوسایتوکین، التهاب کم‌شدت، استرس اکسیداتیو و تغییرات میکروبیوم روده است. هدف این بررسی، برجسته کردن پیشرفت‌های اخیر در این حوزه‌ها است تا بینش‌های مهمی را در رابطه بین چاقی و سرطان ارائه دهد.

چاقی و سرطان پانکراس

چاقی به عنوان یک عامل خطر برای سرطان پانکراس شناسایی شده است. سرطان پانکراس نوعی سرطان است که در پانکراس، یک عضو واقع در شکم که آنزیم‌های گوارشی و هورمون‌هایی مانند اینسولین تولید می‌کند، ایجاد می‌شود. رابطه بین چاقی و سرطان پانکراس پیچیده است و شامل چندین مکانیسم بیولوژیکی مختلف می‌باشد.

چندین مطالعه نشان داده است که چاقی با افزایش خطر ابتلا به سرطان پانکراس همراه است. دلایل دقیق این ارتباط هنوز به طور کامل درک نشده‌اند، اما اعتقاد بر این است که شامل چندین عامل می‌باشد. یک عامل کلیدی، التهاب مزمن درجه پایینی است که اغلب با چاقی همراه است. بافت چرب (چربی) در افراد چاق مقادیر بالاتری از برخی از مولکول‌های التهابی را تولید می‌کند که می‌تواند التهاب را تشویق کرده و سلول‌های پانکراس را آسیب برساند و باعث توسعه سلول‌های سرطانی شود.

همچنین، چاقی با تغییرات در سطوح برخی از هورمون‌ها، مانند اینسولین و فاکتور رشد شبیه به اینسولین-۱ (IGF-1) نیز همراه است که می‌تواند رشد و بقا سلول‌ها در پانکراس را تحت تأثیر قرار دهد. سطوح بالای اینسولین و IGF-1، که اغلب در افراد چاق مشاهده می‌شوند، در ترویج توسعه و پیشرفت سلول‌های سرطان پانکراس نقش دارند.

مصرف چربی و سرطان

رابطه بین چربی‌های موجود در رژیم غذایی و سرطان یک زمینه پیچیده و پیشرفته از تحقیقات است.

اگرچه برخی از چربی‌ها برای سلامت و بهره‌وری بدن ما ضروری هستند و نقش‌های مهمی در عملکرد بدن ایفا می‌کنند، اما مصرف بیش از حد برخی از انواع چربی‌ها، به ویژه چربی‌های اشباع و چربی‌های ترانس، با افزایش خطر بروز سرطان همراه بوده است.

تحقیقات نشان می‌دهد که رژیم‌هایی که در آن‌ها مصرف چربی‌های اشباع بالا است، که عمدتاً در محصولات حیوانی مانند گوشت‌های چرب، طیور با پوست، محصولات لبنی پرچرب و روغن‌های گرمسیری مانند روغن نارگیل و روغن خرما، بالا است، ممکن است خطر ابتلا به چندین نوع سرطان را افزایش دهد. مصرف بالای چربی‌های اشباع به افزایش خطر ابتلا به سرطان‌هایی مانند سرطان روده بزرگ، سرطان پستان و سرطان پروستات وابسته شده است.

چربی‌های ترانس، که چربی‌های مصنوعی از برخی از مواد غذایی پردسته‌بندی و بسته‌بندی شده هستند، همچنین معلوم است که برای سلامت مضر و باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان می‌باشند.

دیابت و تاثیرات آن بر بالا بردن ابتلا به سرطان ها!

تأثیر دیابت بر سرطان یک حوزه پژوهشی است که در سال‌های اخیر توجه قابل توجهی به خود جلب کرده است، زیرا مطالعات مکانیسم‌های مهمی را بین این دو وضعیت نشان داده‌اند. دیابت، به خصوص دیابت نوع ۲، یک اختلال متابولیکی است که با سطوح بالای قند خون به علت مقاومت به انسولین و کاهش تولید انسولین مشخص می‌شود. از سوی دیگر، سرطان یک بیماری پیچیده است که شامل رشد و پخش بی‌کنترل سلول‌های غیر طبیعی است.

دیابت می تواند منجر به بالا بردن احتمال ابتلا به سرطان های مختلف بشود.

چندین مطالعه نشان داده‌اند که افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر افزایشی برای ابتلا به انواع مختلف سرطان، از جمله اما محدود به سرطان کبد، پانکراس، روده‌ای، پستان، مثانه و کلیه هستند. رابطه بین دیابت و سرطان پیچیده و چندعاملی است و چندین مکانیسم پیشنهاد شده است تا این ارتباط را توضیح دهد.

هیپرانسولینمی و سرطان

یکی از اصلی‌ترین مکانیسم‌های ارتباطی بین دیابت و سرطان هیپرانسولینمی است، که به معنای سطوح بالای انسولین در خون است. انسولین هورمونی است که متابولیسم گلوکز را تنظیم می‌کند، اما ممکن است به رشد و انباشت سلول‌های سرطانی کمک کند. در افراد مبتلا به دیابت، اندازه‌گیری طولانی‌مدت در معرض سطوح بالای انسولین ممکن است به توسعه و رشد سلول‌های سرطانی کمک کند.

التهاب احتمال ابتلا به سرطان را بالا می برد!

مکانیسم دیگری که ممکن است در ارتباط بین دیابت و سرطان وجود داشته باشد، التهاب است. التهاب یک واکنش طبیعی بدن به عفونت، ترمیم بافت آسیب دیده و یا تحریکات دیگر است، اما در دیابت نوع ۲، ممکن است درونی بودن و پیوسته بودن این واکنش‌های التهابی باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان شود. نوعی سلول‌های سفید خون، به عنوان مثال نوعی ماکروفاژها، که در التهاب نقش دارند، ممکن است تجمع کنند و به ایجاد شرایط محیطی مناسب برای رشد سلول‌های سرطانی کمک کنند.

عوامل دیگر مستعد کننده ی ابتلا به سرطان

عوامل دیگری مانند اختلالات هورمونی، افزایش استرس اکسیداتیو، کاهش مقاومت به استرس اکسیداتیو و تغییرات در میکروبیوم روده نیز ممکن است در ارتباط بین دیابت و سرطان نقش داشته باشند. اما هنوز بیشتر از این عوامل و مکانیسم‌ها برای توضیح کامل این ارتباط به مطالعات بیشتر و دقیق‌تر نیاز است.

به طور کلی، ارتباط بین دیابت و سرطان پیچیده است و تحقیقات بیشتری برای درک دقیق‌تر این ارتباط و مکانیسم‌های آن لازم است. همچنین، مراقبت‌های پزشکی و پیگیری منظم برای کنترل دیابت و کاهش عوامل خطر سرطان، از جمله سبک زندگی سالم و کاهش وزن قابل توجه، ممکن است به پیشگیری از سرطان در افراد مبتلا به دیابت کمک کند.

اثر مثبت جراحی‌های چاقی (اسلیو و بای پس معده) بر کاهش خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان‌ها

جراحی چاقی، همچنین به عنوان جراحی باریاتریک شناخته می‌شود، اثر مثبتی در کاهش خطر برخی از انواع سرطان‌ها از خود نشان داده است. جراحی باریاتریک عموماً برای کمک به افراد مبتلا به چاقی شدید به کاهش وزن با محدود کردن مقدار غذایی که می‌توانند مصرف کنند یا کاهش جذب مواد مغذی در دستگاه گوارش انجام می‌شود. این جراحی‌ها می‌توانند منجر به کاهش وزن قابل توجه و پایدار شوند، که با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با چاقی، از جمله برخی از انواع سرطان، همراه است.

“مکانیسم‌های کاهش خطر سرطان توسط جراحی‌های چاقی”

تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند که جراحی اسلیو و بای پس معده می‌تواند منجر به کاهش در بروز برخی از سرطان‌ها، به خصوص سرطان‌های مرتبط با چاقی مانند سرطان پستان، سرطان روده بزرگ، سرطان تخمدان و سرطان کبد شود. مکانیسم‌های دقیقی که باعث کاهش خطر سرطان به وسیله جراحی باریاتریک می‌شوند هنوز به طور کامل درک نشده‌اند، اما باور می‌شود که چند عاملی باشند.

“کاهش خطر ابتلا به سرطان با انجام جراحی‌های باریاتریک”

یکی از مکانیسم‌های اصلی کاهش خطر سرطان به وسیله جراحی باریاتریک، کاهش وزن است. چاقی یک عامل خطر شناخته شده برای بسیاری از انواع سرطان است، و کاهش وزن ناشی از جراحی باریاتریک می‌تواند سطوح هورمون‌های محیطی مانند انسولین و استروژن را کاهش دهد که با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است. عمل جراحی باریاتریک ممکن است تأثیرات مستقیمی روی میکروبیوم روده داشته باشد، که به عنوان یک جامعه پیچیده از میکروارگانیسم‌ها در دستگاه گوارش وجود دارد. تغییرات در میکروبیوم روده به چاقی و سرطان مرتبط هستند، و جراحی باریاتریک نشان داده شده است که ترکیب و عملکرد میکروبیوم روده را به گونه‌ای تحت تأثیر قرار می‌دهد که ممکن است تأثیرات مفیدی بر روی کاهش خطر سرطان داشته باشد.

لازم به ذکر است که علیرغم اینکه جراحی باریاتریک با کاهش خطر برخی از سرطان‌ها مرتبط شده است، اما این یک ضمانت مطلق نیست و عوامل دیگری مانند وراثت، سبک زندگی و شرایط سلامتی دیگر ممکن است بر کلیت خطر سرطان یک فرد تأثیر بگذارد.

“استفاده هوشمندانه از جراحی‌های چاقی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان”

در نتیجه، جراحی باریاتریک نشان داده است که می‌تواند خطر برخی از انواع سرطان‌ها، به ویژه سرطان‌های مرتبط با چاقی، را کاهش دهد از طریق مکانیسم‌هایی مانند کاهش وزن، بهبود سلامت متابولیک و تغییرات در میکروبیوم روده.
جراحی باریاتریک، که برای درمان چاقی شدید انجام می‌شود، اثراتی بر روی میکروبیوم روده دارد که اکوسیستم پیچیده‌ای از میکروارگانیسم‌ها است که در دستگاه گوارش زندگی می‌کنند. اثرات خاص جراحی باریاتریک بر روی میکروبیوم روده ممکن است بسته به نوع جراحی و عوامل فردی متفاوت باشد، اما برخی از مشاهدات کلی در مطالعات پژوهشی گزارش شده است.

تغییرات در تنوع وفراوانی میکروبی:

انجام جراحی باریاتریک نشان داده شده است که تنوع وفراوانی میکروب‌های روده را تغییر می‌دهد. در برخی موارد، پس از انجام جراحی، ممکن است تنوع میکروبی بیشتر شود و فراوانی میکروب‌های مفید افزایش یابد. این امر به تغییرات در رژیم غذایی و جذب مواد مغذی پس از جراحی ارتباط دارد.

تغییرات در ترکیب میکروبی:

جراحی باریاتریک ممکن است منجر به تغییرات در فراوانی نسبی تاکسون‌های مختلف میکروبی شود. به عنوان مثال، برخی مطالعات افزایش فراوانی Bacteroidetes و کاهش Firmicutes، دو فیلومایورزای بزرگ میکروب‌ها در روده، پس از جراحی باریاتریک را گزارش کرده‌اند. این تغییر در ترکیب میکروبی بهبودهایی در سلامت متابولیکی مرتبط است.

تغییرات در متابولیسم میکروبی:

جراحی باریاتریک ممکن است بر عملکرد متابولیک میکروب‌های روده تأثیر بگذارد. مطالعات نشان داده‌اند که جراحی باریاتریک می‌تواند به تغییر در مسیرهای متابولیکی میکروب‌های روده، به ویژه در تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیره (SCFAs)، منجر شود. SCFAs، از جمله استفاده‌های اصلی میکروب‌ها از ماده غذایی، می‌توانند تأثیرات متعددی بر روی سلامت انسان داشته باشند، از جمله تنظیم التهاب، تغذیه سلول‌های روده، افزایش جذب مواد مغذی و کاهش راکتوز و لیپیدها در روده. بنابراین، تغییرات در متابولیسم میکروبی روده به علت جراحی باریاتریک ممکن است تأثیرات متعددی بر روی سلامت بدن داشته باشد.

تأثیرات بر سلامت عمومی:

تغییرات در میکروبیوم روده به علت جراحی باریاتریک ممکن است تأثیرات مستقیم و غیرمستقیمی بر روی سلامت عمومی انسان داشته باشد. به عنوان مثال، تغییرات در ترکیب و فعالیت میکروبی می‌تواند تأثیرات متنوعی بر روی سطح قند خون، چربی خون، التهابات، سیستم ایمنی، و حتی رفتار انسان داشته باشد. این تأثیرات می‌توانند بهبودهایی در برابر بیماری‌های مزمن مانند دیابت نوع ۲، چاقی، بیماری‌های قلبی عروقی، و برخی اختلالات عصبی را داشته باشند.

به طور کلی، تغییرات در میکروبیوم روده به علت جراحی باریاتریک می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر روی سلامت انسان داشته باشد.

آیا اسلیو و بای پس معده باعث کاهش احتمال ابتلا سرطان می شوند؟

جراحی چاقی، که به عنوان جراحی باریاتریک هم شناخته می‌شود، بر روی دیابت، به ویژه دیابت نوع ۲، تأثیر قابل توجهی دارد. جراحی باریاتریک می‌تواند کنترل گلیسمیک را بهبود ببخشد، حساسیت انسولین را افزایش دهد و در بسیاری از موارد باعث بهبود یا کاهش شدت دیابت شود.

کاهش احتمال سرطان با جراحی چاقی

یکی از مکانیسم‌های اصلی که جراحی باریاتریک بر دیابت تأثیر می‌گذارد، کاهش وزن است. چاقی یک عامل خطر اصلی برای دیابت نوع ۲ است و کاهش وزن ناشی از جراحی باریاتریک می‌تواند منجر به بهبود قابل توجهی در کنترل گلوکز خون شود. کاهش سریع وزن پس از جراحی باریاتریک می‌تواند مقاومت به انسولین را کاهش دهد و به سلول‌ها کمک کند که گلوکز را بهتر استفاده کنند. همچنین، می‌تواند مقدار چربی موجود در کبد و پانکراس را کاهش داده و بهبودی در ترشح انسولین و تنظیم گلوکز را تسهیل کند.

تاثیرات هورمونی جراحی چاقی بر دیابت

علاوه بر کاهش وزن، جراحی باریاتریک تأثیرات هورمونی دارد که می‌تواند بر دیابت تأثیر بگذارد. برخی از انواع جراحی باریاتریک، مانند Roux-en-Y gastric bypass، می‌توانند تولید هورمون‌های روده‌ای مانند غرلین، پپتید شبه گلوکاگون-۱ (GLP-1) و پپتید YY (PYY) را تغییر دهند که در تنظیم اشتها، متابولیسم گلوکز و ترشح انسولین نقش دارند.

جراحی باریاتریک همچنین می‌تواند بهبودی در فشار خون و چربی خون، که هر دو عوامل خطر برای دیابت هستند، ایجاد کند. برخی از انواع جراحی باریاتریک، مانند بایپس معده، می‌توانند فشار خون را کاهش دهند و سطوح چربی خون را کاهش داده و ترشح انسولین را افزایش دهند.

جراحی چاقی باعث بهبود سطح کیفیت زندگی می شود!

از دیگر مزایای جراحی باریاتریک برای دیابت، می‌توان به بهبود کیفیت زندگی اشاره کرد. کاهش وزن، بهبود عملکرد جسمی، افزایش انرژی و کاهش عوارض جانبی چاقی می‌تواند بهبود عمده‌ای در کیفیت زندگی افراد داشته باشد. همچنین، کاهش خطر عوارض جدی بهداشتی مانند بیماری‌های قلبی عروقی، فشار خون بالا، آبسه، بیماری های تنفسی و اختلالات خواب مرتبط با چاقی نیز می‌تواند از مزایای جراحی باریاتریک برای افراد دیابتی باشد.

نتیجه گیریـ

تحقیقات بین‌المللی سرطان مشخص کرده است که اضافه وزن یا چاقی، خطر ابتلا به چندین نوع سرطان، از جمله آدنوکارسینوم مری، سرطان کولون، سرطان پستان (در زنان پس از بلوغ)، سرطان رحم، و سرطان کلیه را افزایش می‌دهد. مقاومت به انسولین، هایپرانسولینمی، و سطوح بالای استروژن، برخی از مکانیسم‌هایی هستند که احتمالاً باعث افزایش خطر سرطان در افراد چاق می‌شوند. استراتژی‌های موفق برای کاهش وزن و حفظ آن، برای کاهش خطر سرطان در سطح فردی و جامعه‌ای ضروری است.

 

منابع:

Obesity and Cancer: A Current Overview of Epidemiology, Pathogenesis, Outcomes, and Management

National Cancer Institute- Obesity and Cancer Fact Sheet

مشاوره رایگان