تأثیر جراحی باریاتریک بر اصلاح ناهنجاریهای الکتروکاردیوگرافی در بیماران مبتلا به چاقی مفرط
چکیده
چاقی میتواند به اختلالات قلبی و ناهنجاریهای الکتروکاردیوگرافی منجر شود. جراحی باریاتریک نقش مهمی در کاهش وزن ایفا میکند. این مطالعه به منظور بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرافی قبل و بعد از جراحی باریاتریک انجام شد. در این مطالعه کوهورت گذشتهنگر، تغییرات الکتروکاردیوگرافی ۲۰۰ بیمار قبل و شش ماه پس از جراحی بررسی شد. نتایج نشان داد که پراکندگی QTc، هیپرتروفی بطن راست (RVH)، و پیشرفت موج R پس از جراحی به طور قابل توجهی بهبود یافتند. این نتایج نشان میدهد که جراحی باریاتریک میتواند ناهنجاریهای الکتروکاردیوگرافی را در بیماران مبتلا به چاقی مفرط بهبود بخشد و به عنوان یک روش موثر در کاهش مشکلات قلبی ناشی از چاقی مطرح باشد.
مطالعه بیشتر: بوتاکس معده چیست؟
مقدمه
چاقی مفرط به عنوان یکی از چالشهای اصلی بهداشت عمومی در دنیای امروز مطرح است، به طوری که عوارض متعددی از جمله دیابت، فشار خون بالا و مشکلات قلبی-عروقی را به همراه دارد. این شرایط میتواند منجر به تغییرات ساختاری در قلب و بروز ناهنجاریهای الکتروکاردیوگرافی شود. جراحی باریاتریک، یکی از موثرترین روشهای کاهش وزن، به عنوان راهحلی برای بهبود سلامت قلبی بیماران چاق مطرح شده است. این مقاله به بررسی تاثیرات جراحی باریاتریک بر قلب و تغییرات الکتروکاردیوگرافی قبل و بعد از جراحی میپردازد و نتایج مثبتی را که این جراحی میتواند برای بیماران چاق به همراه داشته باشد، مورد بحث قرار میدهد.
اهداف و روش تحقیق
این مطالعه با هدف ارزیابی تأثیر جراحیهای باریاتریک بر تغییرات الکتروکاردیوگرافی در بیماران مبتلا به چاقی مفرط انجام شده است. در این مطالعه، ۲۰۰ بیمار که تحت عمل جراحی باریاتریک قرار گرفتهاند، شرکت کردند. الکتروکاردیوگرامهای بیماران قبل و شش ماه پس از جراحی تفسیر و مقایسه شدند. روابط بین کاهش وزن، نوع جراحی و تغییرات الکتروکاردیوگرافی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
مطالعه بیشتر:مرگ بعد اسلیو و بایپس معده! آپدیت ۱۴۰۳
نتایج
دادههای جمعیتی: از ۲۰۰ بیمار شرکت کننده در مطالعه، ۳۴ نفر مرد (۱۷%) و ۱۶۶ نفر زن (۸۳%) بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان ۴۴٫۶ ± ۸٫۶ سال و میانگین BMI آنها ۴۳٫۸ ± ۵٫۵ کیلوگرم بر متر مربع بود.
تغییرات الکتروکاردیوگرافی: نتایج نشان داد که پس از جراحی، میانگین QTc کاهش یافت و امتیازات Sokolow-Lyon افزایش یافت. تحلیلهای آماری نشان داد که پراکندگی QTc، هیپرتروفی بطن راست (RVH)، پیشرفت غیرطبیعی موج R، QTc و معیارهای Sokolow-Lyon به طور معناداری پس از جراحی تغییر کردند.
تحلیلهای آماری: رگرسیونهای چندگانه و لوجستیک نشان دادند که هیچ یک از عوامل جمعیتی و نوع جراحی تأثیر معناداری بر تغییرات الکتروکاردیوگرافی نداشتند، به جز نوع جراحی که پیشبینی کننده پیشرفت غیرطبیعی موج R بود. جراحیهای بایپس کلاسیک در تصحیح این ناهنجاری مؤثرتر از گاسترکتومی آستین بودند.
بحث
چاقی به عنوان یک عامل خطرزای شناخته شده برای مشکلات قلبی مختلف شناخته میشود. بنابراین، کاهش وزن به عنوان یک مداخله اساسی در مدیریت این شرایط مطرح است. مطالعات نشان دادهاند که روشهای کاهش وزن جراحی نسبت به روشهای دارویی و تغییرات سبک زندگی، بهترین نتایج کوتاه مدت و بلند مدت را ارائه میدهند.
مطالعات پیشین: مطالعات قبلی نیز تأثیر مثبت جراحی باریاتریک بر ناهنجاریهای الکتروکاردیوگرافی را تأیید کردهاند. برای مثال، مطالعه Pontiroli et al. نشان داد که هیپرتروفی بطن چپ (LVH) و طولانی شدن فاصله QTc در بیماران مبتلا به چاقی مفرط پس از جراحی کاهش مییابد.
محدودیتها
این مطالعه دارای محدودیتهایی بود که باید در نظر گرفته شود. اولین محدودیت این است که میزان کاهش وزن و درصد BMI پس از جراحی در گروه مطالعه اندازهگیری نشد. همچنین، دادههای آزمایشگاهی مانند پروفایلهای گلوکز، انسولین و لیپیدها برای جامعتر کردن مطالعه نیاز بود.
مطالعه بیشتر: آیا عمل اسلیو و بایپس معده درد دارد؟
نتیجهگیری
جراحی باریاتریک میتواند ناهنجاریهای موج R را تصحیح کرده و پراکندگی QT و طولانی شدن فاصله QTc را در بیماران مبتلا به چاقی مفرط برطرف کند. کاهش معنادار فاصله QTc در شش ماه پس از جراحی نشاندهنده تأثیر مثبت این جراحی بر سیستم قلبیعروقی است. با توجه به تأثیرات مثبت جراحی باریاتریک بر سیستم قلبیعروقی، این جراحی میتواند یک انتخاب عملی و مفید برای بیماران مبتلا به چاقی مفرط و مشکلات قلبی همراه باشد.
منابع
- سازمان جهانی بهداشت. روز جهانی چاقی ۲۰۲۲: تسریع اقدامات برای توقف چاقی.
- Papaioannou, A. et al. اثرات کاهش وزن بر فاصله QT در بیماران مبتلا به چاقی مفرط.
- Vest, A. R. et al. جراحی باریاتریک و نتایج قلبی عروقی: یک مرور سیستماتیک.
- Ford, E. S. et al. شیوع سندرم متابولیک در بین بزرگسالان آمریکایی.
- Lascaris, B. et al. ساختار و عملکرد قلب قبل و بعد از جراحی باریاتریک.
- Lavie, C. J. et al. چاقی و شیوع بیماریهای قلبی عروقی و پیشآگهی.
- Alpert, M. A. et al. اثر کاهش وزن بر ریپولاریزاسیون بطن در بیماران مبتلا به چاقی مفرط.
- Gulizia, M. M. et al. سند اجماعی اطلاعات ANMCO/AIIC/SIT: تعریف، دقت و مناسبت سیگنالهای الکتروکاردیوگرافیک.
- Russo, V. et al. اثر کاهش وزن پس از جراحی باریاتریک بر پراکندگی ریپولاریزاسیون میوکارد.
- Arslan, E. et al. اثر چاقی غیرپیچیده بر فاصله QT در مردان جوان.
- Steinberg, J. S. et al. بیانیه اجماع تخصصی ISHNE-HRS 2017 درباره ECG متحرک و نظارت قلبی از راه دور/تلهمتری.
- Sanches, E. E. et al. اثرات جراحی باریاتریک بر اختلالات ریتم قلب: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز.
- Sjöström, L. et al. جراحی باریاتریک و رویدادهای قلبی عروقی بلند مدت.
- Pouwels, S. et al. تداخل چاقی و فیبریلاسیون دهلیزی: یک مرور کلی از پاتوفیزیولوژی و مدیریت بالینی.
- Omran, J. et al. اثر چاقی و کاهش وزن بر ریپولاریزاسیون بطن: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز.
- Delville, M. et al. شیوع و پیشبینیکنندههای رویدادهای قلبی عروقی زودرس پس از پیوند کلیه: ارزیابی پیشعملکرد قلبی.
- Persson, C. E. et al. خطر نارسایی قلبی در بیماران مبتلا به چاقی با و بدون جراحی باریاتریک در سوئد.
- Benotti, P. N. et al. جراحی بایپس معده کاهش قابل توجهی در عوامل خطر بیماریهای قلبی عروقی ایجاد میکند.
- Douglas, I. J. et al. جراحی باریاتریک در بریتانیا: یک مطالعه گروهی درباره کاهش وزن و نتایج بالینی در مراقبتهای بالینی معمول.
- Dekker, J. M. et al. ارتباط بین فاصله QT و بیماریهای عروق کرونر در مردان میانسال و مسن.
- Gryglewska, B. et al. پراکندگی QT در بیماری قلبی هیپرتونیک در سالمندان.
- Clarkson, P. B. et al. پراکندگی QT در فشار خون اساسی.
- Bastien, M. et al. مرور کلی اپیدمیولوژی و سهم چاقی در بیماریهای قلبی عروقی.
- Cavallini, B. et al. پراکندگی فاصله QT در فشار خون شریانی با هیپرتروفی بطن چپ.
- Salles, G. et al. ارتباط چند متغیره پارامترهای فاصله QT در بیماران دیابتی با فشار خون شریانی.
- Ferrannini, E. et al. انسولین: نقشهای جدید برای یک هورمون باستانی.
- Li, S.-H. et al. اختلال در همزمانی دهلیزی در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک مرتبط با مقاومت به انسولین و مستقل از فشار خون.
- Kanoupakis, E. et al. عملکرد بطن چپ و عملکرد قلبی پس از درمان جراحی چاقی مفرط.
- Mukerji, R. et al. اثر کاهش وزن پس از جراحی باریاتریک بر جرم بطن چپ و ریپولاریزاسیون بطن در بیماران مبتلا به چاقی مفرط.
- Alfadda, A. A. et al. نتایج طولانی مدت کاهش وزن پس از جراحی باریاتریک: یک تجربه کوهورت سعودی.
- Bezante, G. P. et al. بایپس دوازدههای-صفراوی فاصله QT و پراکندگی آن را در بیماران مبتلا به چاقی مفرط کاهش میدهد.
- Gillis, A. M. et al. تغییرات در فاصله QT در طول آپنه خواب انسدادی.
- Pontiroli, A. et al. هیپرتروفی بطن چپ و فاصله QT در چاقی و فشار خون: اثرات کاهش وزن و نرمالسازی فشار خون.
- Al-Salameh, A. et al. کاهش فاصله QT به زودی پس از جراحی آستین معده در بیماران مبتلا به چاقی مفرط.
این مطالعه با رعایت اصول بیانیه هلسینکی و پس از دریافت تاییدیه از کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی شیراز (شناسه تایید: IR.SUMS.MED.REC.1401.056، تاریخ تایید: ۲۰۲۲٫۰۵٫۰۱) انجام شده است. بیماران با رضایت کتبی در این مطالعه شرکت کردند و موافقت خود را برای پیگیریهای طولانی مدت پس از جراحی اعلام کردند.
جمعیت و طراحی مطالعه: در این مطالعه کوهورت، ۲۰۰ بیمار که از آوریل ۲۰۲۰ تا مارس ۲۰۲۱ در بیمارستان مادر و کودک شیراز تحت عمل جراحی باریاتریک قرار گرفته بودند، شرکت کردند. از روش سرشماری برای تعیین اندازه جمعیت مطالعه استفاده شد و در نهایت ۲۰۰ بیمار که معیارهای ورود را داشتند، انتخاب شدند. معیارهای ورود شامل کاندیدای جراحی باریاتریک بودن، داشتن سوابق پزشکی کامل و ارائه رضایت آگاهانه بود. بیمارانی که رضایت نداشتند یا سوابق پزشکی ناقص داشتند، از مطالعه خارج شدند.
مطالعه بیشتر: افتادگی و شل شدگی پوست بعد از کاهش وزن در نتیجه ی اسلیو و بایپس معده
معیارهای ورود:
- BMI بالای ۴۰ کیلوگرم بر متر مربع
- BMI بالای ۳۵ کیلوگرم بر متر مربع به همراه یک عامل خطر مهم مانند دیابت و فشار خون بالا
- پاسخ ضعیف به روشهای اولیه کاهش وزن مانند ورزش، رژیم غذایی و رویکردهای پزشکی
معیارهای خروج:
- سن کمتر از ۱۸ و بیشتر از ۶۵ سال
- انجام نشدن جراحیهای باریاتریک قبلی
- از دست دادن پیگیریها
- وجود شرایط پزشکی متناقض مانند بیماری قلبی پیشرفته، اختلالات روانی غیرمدیریت شده یا بیماریهای پیشرفته اعضا
- مصرف داروهایی که میتوانند به طور قابل توجهی بر وزن تأثیر بگذارند یا با روشهای جراحی تداخل داشته باشند
بیماران بر اساس نوع جراحی باریاتریک به دو گروه تقسیم شدند: گاسترکتومی آستین و بایپس کلاسیک. الکتروکاردیوگرام بیماران قبل و شش ماه پس از جراحی تهیه و توسط یک کاردیولوژیست متخصص به صورت کور تفسیر و مقایسه شد.
تحلیل آماری: متغیرهای پیوسته به صورت میانگین ± انحراف معیار گزارش شدند و مقادیر کمی به صورت فراوانی بیان شدند. برای بررسی نرمال بودن دادهها از آزمونهای شاپیرو-ویلک و کولموگروف-اسمیرنوف استفاده شد. برای مقایسه میانگینها از آزمون تی زوجی و برای مقادیر غیر نرمال از آزمونهای ناپارامتریک استفاده شد. برای تحلیل دادههای دستهای از آزمون کایدو استفاده شد. همچنین تحلیلهای رگرسیون چندگانه و لوجستیک برای پیشبینی ارتباطات احتمالی بین متغیرها انجام شد. مقدار p کمتر از ۰٫۰۵ به عنوان معناداری آماری در نظر گرفته شد. دادهها با استفاده از نسخه ۲۳ نرمافزار SPSS تحلیل شدند.
مطالعه بیشتر: عوارض و خطرهای جراحی اسلیو معده
تحلیل نتایج و بحث
مطالعه حاضر نشان داد که جراحی باریاتریک تأثیرات قابل توجهی بر ناهنجاریهای الکتروکاردیوگرافی دارد. نتایج نشان داد که پراکندگی QTc، هیپرتروفی بطن راست (RVH)، و پیشرفت غیرطبیعی موج R پس از جراحی به طور قابل توجهی بهبود یافتند. همچنین، مدت زمان QTc به طور معناداری کاهش یافت.
تحلیل رگرسیون: تحلیلهای رگرسیون نشان دادند که نوع جراحی پیشبینی کننده معناداری برای پیشرفت غیرطبیعی موج R بود. جراحی بایپس کلاسیک در تصحیح این ناهنجاری مؤثرتر از گاسترکتومی آستین بود. این یافتهها نشان میدهد که روشهای جراحی باریاتریک میتوانند اثرات مثبت بر ناهنجاریهای قلبی داشته باشند.
مطالعات قبلی نیز نتایج مشابهی را گزارش کردهاند. برای مثال، مطالعه Pontiroli et al. نشان داد که هیپرتروفی بطن چپ (LVH) و طولانی شدن فاصله QTc در بیماران مبتلا به چاقی مفرط پس از جراحی کاهش مییابد. این نتایج نشان میدهد که کاهش وزن از طریق جراحی باریاتریک میتواند بهبودهای معناداری در ناهنجاریهای قلبی ایجاد کند.
محدودیتهای مطالعه
این مطالعه دارای محدودیتهایی بود که باید در نظر گرفته شود. اولین محدودیت این است که میزان کاهش وزن و درصد BMI پس از جراحی در گروه مطالعه اندازهگیری نشد. این اندازهگیریها برای درک بهتر ارتباط بین مقدار کاهش وزن و تغییرات QTc در کوتاهمدت ضروری هستند. همچنین، دادههای آزمایشگاهی مانند پروفایلهای گلوکز، انسولین و لیپیدها برای جامعتر کردن مطالعه نیاز بود.
نتیجهگیری
نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که جراحی باریاتریک میتواند به طور قابل توجهی ناهنجاریهای الکتروکاردیوگرافی را در بیماران مبتلا به چاقی مفرط بهبود بخشد. این بهبودها شامل کاهش پراکندگی QTc، اصلاح هیپرتروفی بطن راست و پیشرفت غیرطبیعی موج R است. با توجه به تأثیرات مثبت جراحی باریاتریک بر سیستم قلبیعروقی، این جراحی میتواند یک انتخاب عملی و مفید برای بیماران مبتلا به چاقی مفرط و مشکلات قلبی همراه باشد.
منابع
مطالعات و منابعی که در این مقاله استفاده شدهاند شامل مقالات علمی و گزارشهای سازمانهای بهداشتی معتبر مانند سازمان جهانی بهداشت (WHO) و مقالات منتشر شده در مجلات معتبر علمی است. این منابع اطلاعات جامع و بهروزی درباره تأثیرات جراحی باریاتریک بر ناهنجاریهای قلبی ارائه میدهند.
منابع
- سازمان جهانی بهداشت – World Obesity Day 2022: Accelerating Action to Stop Obesity (2022)
- Papaioannou, A. et al. – Effects of weight loss on QT interval in morbidly obese patients
- Vest, A. R. et al. – Bariatric surgery and cardiovascular outcomes: A systematic review
- Ford, E. S., Giles, W. H. & Dietz, W. H. – Prevalence of the metabolic syndrome among US adults: Findings from the third National Health and Nutrition Examination Survey
- Lascaris, B. et al. – Cardiac structure and function before and after bariatric surgery: A clinical overview
- Lavie, C. J. et al. – Obesity and prevalence of cardiovascular diseases and prognosis—the obesity paradox updated
- Alpert, M. A. et al. – Effect of weight loss on ventricular repolarization in normotensive severely obese patients with and without heart failure
- Gulizia, M. M. et al. – ANMCO/AIIC/SIT Consensus Information Document: Definition, precision, and suitability of electrocardiographic signals of electrocardiographs, ergometry, Holter electrocardiogram, telemetry, and bedside monitoring systems
- Russo, V. et al. – Effect of weight loss following bariatric surgery on myocardial dispersion of repolarization in morbidly obese patients
- Arslan, E., Yığıner, Ö., Yavaşoğlu, İ, Kardeşoğlu, E. & Nalbant, S. – Effect of uncomplicated obesity on QT interval in young men
- Steinberg, J. S. et al. – 2017 ISHNE-HRS expert consensus statement on ambulatory ECG and external cardiac monitoring/telemetry
- Sanches, E. E. et al. – Effects of bariatric surgery on heart rhythm disorders: A systematic review and meta-analysis
- Sjöström, L. et al. – Bariatric surgery and long-term cardiovascular events
- Pouwels, S. et al. – Interaction of obesity and atrial fibrillation: An overview of pathophysiology and clinical management
- Omran, J., Firwana, B., Koerber, S., Bostick, B. & Alpert, M. – Effect of obesity and weight loss on ventricular repolarization: A systematic review and meta-analysis
- Delville, M. et al. – Prevalence and predictors of early cardiovascular events after kidney transplantation: Evaluation of pre-transplant cardiovascular work-up
- Persson, C. E. et al. – Risk of heart failure in obese patients with and without bariatric surgery in Sweden: A registry-based study
- Benotti, P. N. et al. – Gastric bypass surgery produces a durable reduction in cardiovascular disease risk factors and reduces the long-term risks of congestive heart failure
- Douglas, I. J., Bhaskaran, K., Batterham, R. L. & Smeeth, L. – Bariatric surgery in the United Kingdom: A cohort study of weight loss and clinical outcomes in routine clinical care
- Dekker, J. M. et al. – Association between QT interval and coronary heart disease in middle-aged and elderly men. The Zutphen Study
- Gryglewska, B., Grodzicki, T., Czarnecka, D., Kaweoicka-Jaszcz, K. & Kocemba, J. – QT dispersion and hypertensive heart disease in the elderly
- Clarkson, P. B. et al. – QT dispersion in essential hypertension
- Bastien, M., Poirier, P., Lemieux, I. & Després, J.-P. – Overview of epidemiology and contribution of obesity to cardiovascular disease
- Cavallini, B., Perri, V. & Sali, M. – Dispersion of QT interval in arterial hypertension with left ventricular hypertrophy
- Salles, G., Cardoso, C. & Deccache, W. – Multivariate associates of QT interval parameters in diabetic patients with arterial hypertension: Importance of left ventricular mass and geometric patterns
- Ferrannini, E. et al. – Insulin: New roles for an ancient hormone
- Li, S.-H. et al. – Impaired atrial synchronicity in patients with metabolic syndrome associated with insulin resistance and independent of hypertension
- Kanoupakis, E. et al. – Left ventricular function and cardiopulmonary performance following surgical treatment of morbid obesity
- Mukerji, R. et al. – Effect of weight loss after bariatric surgery on left ventricular mass and ventricular repolarization in normotensive morbidly obese patients
- Alfadda, A. A. et al. – Long-term weight outcomes after bariatric surgery: A single Center Saudi Arabian cohort experience
- Bezante, G. P. et al. – Biliopancreatic diversion reduces QT interval and dispersion in severely obese patients
- Gillis, A. M., Stoohs, R. & Guilleminault, C. – Changes in the QT interval during obstructive sleep apnea
- Pontiroli, A. et al. – Left ventricular hypertrophy and QT interval in obesity and in hypertension: Effects of weight loss and of normalisation of blood pressure
- Al-Salameh, A., Allain, J., Jacques, A., Verhaeghe, P. & Desailloud, R. – Shortening of the QT interval is observed soon after sleeve gastrectomy in morbidly obese patients
منابع:
نقش پروتئین در سلامت مو
